Lezersrecensie
Schitterende Ruines
Het verhaal van Pasquale vond ik leuk om te lezen. Deze Italiaan is
een zachtaardige man, wiens leven met name in zijn jonge jaren
steeds net weer niet wil lukken. Later ontwikkelt zijn karakter
zich en komt hij beter in zijn vel te zitten. Zijn fascinatie voor
Dee Moray, de actrice, is enigszins aandoenlijk. Bij de zoektocht
naar Dee, 50 jaar later, vond ik het personage van Michael Deane
interessanter. Hij is een vreselijk onsympathiek, maar wel erg
fascinerend personage.
Wat jammer is aan dit boek, is dat de hoofdverhaallijn onderbroken wordt door een eindeloze stroom andere verhaallijnen die ik lang niet allemaal relevant of boeiend vond. Deze verhaallijnen worden dan vaak ook nog verteld vanuit het gezichtspunt van allerlei bijpersonages die ik soms zowel onsympathiek als oninteressant vond.
De schrijver heeft daarnaast ook nog drie keer een verhaal dat door één van de personages in boekvorm of in de vorm van een toneelstuk is geschreven toegevoegd. Hoewel ik het mooi vond dat deze stukken qua stijl helemaal waren aangepast aan het personage dat ze schreef, vond ik ze vooral erg verwarrend werken. Zonder deze stukken wordt er voor mijn gevoel al genoeg van het hoofdverhaal afgedwaald.
Wat ik wel heel erg leuk vond is dat in de epiloog alle verhaallijnen, ook de kleintjes en de minder belangrijke, helemaal worden afgerond. Je hoeft je voor geen enkel personage af te vragen hoe het met hem of haar afliep. De verhaallijnen worden ook min of meer tot één geheel gemaakt in deze epiloog.
Ik kan zien dat de auteur erg goed nagedacht heeft over het verhaal en er meer dan voldoende aandacht aan heeft gegeven. Als het verhaal alleen bestaan had uit de twee verhaallijnen over Pasquale had ik het boek met veel plezier gelezen. Nu ik echter steeds werd afgeleid door verhalen die ik niet zo relevant vond en personages waar ik geen band mee voelde werd mijn leesplezier helaas een stuk minder. Ik vind dit geen slecht boek, maar ik had gehoopt op meer. Er zullen genoeg mensen zijn die het samenspel van alle uiteenlopende verhaallijnen juist spannend en intrigerend zullen vinden , maar voor mij wordt dit boek niet één van mijn favorieten.
Wat jammer is aan dit boek, is dat de hoofdverhaallijn onderbroken wordt door een eindeloze stroom andere verhaallijnen die ik lang niet allemaal relevant of boeiend vond. Deze verhaallijnen worden dan vaak ook nog verteld vanuit het gezichtspunt van allerlei bijpersonages die ik soms zowel onsympathiek als oninteressant vond.
De schrijver heeft daarnaast ook nog drie keer een verhaal dat door één van de personages in boekvorm of in de vorm van een toneelstuk is geschreven toegevoegd. Hoewel ik het mooi vond dat deze stukken qua stijl helemaal waren aangepast aan het personage dat ze schreef, vond ik ze vooral erg verwarrend werken. Zonder deze stukken wordt er voor mijn gevoel al genoeg van het hoofdverhaal afgedwaald.
Wat ik wel heel erg leuk vond is dat in de epiloog alle verhaallijnen, ook de kleintjes en de minder belangrijke, helemaal worden afgerond. Je hoeft je voor geen enkel personage af te vragen hoe het met hem of haar afliep. De verhaallijnen worden ook min of meer tot één geheel gemaakt in deze epiloog.
Ik kan zien dat de auteur erg goed nagedacht heeft over het verhaal en er meer dan voldoende aandacht aan heeft gegeven. Als het verhaal alleen bestaan had uit de twee verhaallijnen over Pasquale had ik het boek met veel plezier gelezen. Nu ik echter steeds werd afgeleid door verhalen die ik niet zo relevant vond en personages waar ik geen band mee voelde werd mijn leesplezier helaas een stuk minder. Ik vind dit geen slecht boek, maar ik had gehoopt op meer. Er zullen genoeg mensen zijn die het samenspel van alle uiteenlopende verhaallijnen juist spannend en intrigerend zullen vinden , maar voor mij wordt dit boek niet één van mijn favorieten.
1
Reageer op deze recensie