Personages passen goed in de tijdgeest

Net als in het vorige boek van deze schrijfster, over de giraffe Zarafa, is ook in dit boek de sfeer weer heel goed neergezet en komt het waarheidsgetrouw over. Je leeft als lezer met Douwe Mout mee. Hij maakt interessante avonturen mee en ontmoet verschillende hoge edelen en vorsten.

Het verhaal is grotendeels in de ik – vorm geschreven. Af en toe wordt deze stijl afgewisseld door brieven van en aan Sybilla, een vrouw die Douwe heeft ontmoet in Bengalen en die hij zeer bewondert. Zij verhuist later naar Nederland, waardoor de relatie tussen hen zich verdiept.

De ik – vorm zorgt ervoor dat je als lezer een verbinding met Douwe voelt. De verschillende mensen die hij ontmoet en de dialogen die daaruit volgen, voegen een reeks andere standpunten toe. Zo wordt het verhaal van neushoorn Clara van verschillende kanten belicht.

De verhaallijn uit de brieven met Sybilla laat zien dat de huwelijken in die tijd niet altijd even liefdevol waren en dat dit soms erg moeilijk was. Ook laat het zien hoe sommige mensen zich in Bengalen, maar ook elders, op een nogal on – ethische wijze probeerden te verrijken ten koste van de plaatselijke bevolking. Dat is natuurlijk bekend, maar dit verhaal wekt het gegeven meer tot leven.

De hoofdverhaallijn gaat echter over Clara de neushoorn en dat is ook al erg interessant. Je ziet door de mooie beschrijvingen zo voor je hoe de steden en de inwoners er in die tijd uitzagen. Je ziet ook hoe ze zich gedroegen. Ook zie je aan de details, bijvoorbeeld pamfletten die alleen aan heren zijn gericht, dat de rol van vrouwen anders was dan nu.

Ik vond dit een fijn boek om te lezen en het vertelt ook het nodige over de geschiedenis. Dit gebeurt op een luchtige manier. Douwe Mout lijkt me een personage dat typisch in de tijdgeest past. De neushoorn zorgt ervoor dat hij met andere belangrijke personages in contact komt. Dit is een goede combinatie.