Vrouwelijke kant van het verhaal van de ark van Noach

Naamah is een bijzondere hoofdpersoon. Waar haar man onvoorwaardelijk van God houdt en op hem vertrouwt, heeft Naamah twijfels. Ze wil op dezelfde manier van God houden als Noach doet, maar ze worstelt met woede over de dood van zoveel mensen,waaronder één speciaal iemand.

Ook worstelt ze met het gevoel opgesloten te zitten op de ark. De verantwoordelijkheid voor alle mensen en dieren op de boot drukt ook zwaar op haar. Daardoor wordt ze de ene keer lusteloos en de andere keer opstandig.

Deze worstelingen zijn zeer goed beschreven. Zowel in haar woorden, haar daden en haar gedachten komt de worsteling terug. Een paar keer verliest ze het vermogen om de dieren op de ark te kunnen zien. Mijn idee was dat dat was omdat ze het niet aan kon om al die dieren waar ze verantwoordelijk was te kunnen zien.

In haar dromen probeert God haar te bereiken, maar zij ontwijkt hem of gaat tegen hem in. In haar dromen ziet ze ook een glimp van de toekomst, wanneer de aarde weer volop bevolkt is. Of het haar bevalt wat ze ziet, is een tweede. Dit vond ik interessante onderdelen van het verhaal.

In een poging te ontsnappen aan de ark, gaat Naamah steeds vaker lange stukken zwemmen. Tijdens het zwemmen ontmoet ze een engel, waar ze een liefdevolle relatie mee opbouwt. Of dit echt gebeurt of dat dit alleen in haar hoofd zit, of dat het een soort magisch realisme is, is wat onduidelijk. Maar uiteindelijk doet dat er niet toe. De engel is meer een symbool, misschien voor de mensen die ze is verloren en de keuzes die ze moet maken in haar leven. De engel is overigens ook weer sterk verbonden met God. De stukken met de engel vond ik ontroerend en mooi.

Het einde vond ik ook indrukwekkend. Naamah neemt haar lot in eigen hand en is vastbesloten een stempel op de nieuwe wereld te drukken.

Het enige wat ik soms wat minder vond, is dat de seksualiteit van Naamah wel heel erg benadrukt werd. In andere verhalen vind ik dat prima, maar hier vond ik het, zeker in bepaalde situaties, iets minder passen.

Uiteindelijk vond ik dit een mooi en bijzonder verhaal. Naamah’s moeizame band met God, de verantwoordelijkheid die soms te zwaar op haar drukt, haar opstandigheid en de liefde voor de engel zijn ingrediënten voor een boeiend verhaal, waarin we de vrouwelijke kant van het bekende verhaal ook goed leren kennen.