Oppervlakkig verhaal

Dichterbij de Engelse royals komen, kan bijna niet. Het boek DE HOFDAME van ANNE GLENCONNER vertelt ons over het leven van personen in de hoogste kringen en hoe dat verweven is met het leven van de koninklijke familie.

Anne, de ik-persoon van het verhaal is van gegoede afkomst. Ze trouwt uiteindelijk met de flamboyante en steenrijke Colin Tennant met wie het leven niet altijd makkelijk is. Hij kan zich als een klein kind schreeuwend op de grond laten vallen en verschrikkelijk kwaad worden. Tijdens zijn huwelijk is hij meer in het buitenland dan op zijn eigen landgoed. Anne is zelf ook niet bepaald armlastig. Haar vader was graaf van Leicester, later adjudant van koning George VI en haar moeder diende Elizabeth II jarenlang als hofdame. Logisch, dat Anne ook heel vertrouwd was met de koninklijke familie.

Het boek heeft een chronologisch verloop. Interessant is vooral het deel, waarin de Tweede Wereldoorlog wordt beschreven. De ouders van Anne zaten jaren in Egypte terwijl hun kinderen bij familie in Schotland waren ondergebracht. Anne vertelt hoe ze toen leefde. Uiteraard in betere en prettigere omstandigheden dan de meeste inwoners in het Verenigd Koninkrijk op dat moment.

Natuurlijk zit je als lezer te wachten op wat vuurwerk uit koninklijke kringen. Anne wordt namelijk hofdame van prinses Margaret dus dan hoop je op wat inside information. Over het huwelijk van Margaret met Tony Armstrong bijvoorbeeld. Daarover krijgen we alleen maar te horen dat het is mislukt. Over hoe Margaret met haar kinderen omging, lezen we nauwelijks iets. Het grootste deel van het verhaal gaat over haar diverse reizen naar het eiland Mustique, dat ooit gekocht werd door Colin Tennant, de superrijke man van Anne.

Al die rijkdom lijkt Anne heel gewoon te vinden. Ze bespreekt de ene reis na de andere. We krijgen wel een inkijkje in het gezinsleven van Anne die samen met Colin vijf kinderen kreeg. Helaas maakten ze met hun kinderen heftige dingen mee. De beschrijving daarvan is aangrijpend maar heel emotioneel wordt het nooit . Ook Anne heeft geleerd haar emoties te verbergen, zoals dat toen gebruikelijk was in de hoogste kringen.

Over de koninklijke familie horen we niets dan goeds, hoewel prins Philip, die af en toe kort ter sprake komt, niet als aangenaam wordt beschreven. Koningin Elizabeth II komt er goed en begripvol vanaf en prinses Margaret lijkt het leven te nemen zoals het is. Niets over de rivaliteit tussen de twee koninklijke zussen en nauwelijks informatie over het gezinsleven en de relaties van Margaret, al komt haar vriend Roddy nog wel ter sprake.

Dit verhaal geeft vooral een inkijkje in het leven in het hogere segment, dat vooral lijkt te bestaan uit extravagante feesten, vele reizen en zorgen over landgoederen. Best interessant maar als lezer hoop je meer te weten te komen over het doen en laten van de royals, hun gebruiken, hun dagelijks leven en hun mogeljke onhebbelijkheden. Daar lezen we maar bitter weinig over. Al met al blijft het verhaal daardoor te oppervlakkig.