Veel toevalligheden

Alex zit in een behoorlijke dip. Haar man is onlangs overleden en haar uitgegeven tweede boek, dat gebaseerd is op een moordonderzoek, blijkt vol ongefundeerde conclusies te zitten waardoor veel ellende is veroorzaakt. Ze is dus dolblij als ze wordt gevraagd om ghostwriter te worden van een verhaal over verdachte gebeurtenissen rondom een weeshuis in Vermont. Ze verhuist tijdelijk en gooit zich helemaal in het onderzoek.

Allereerst moet ze zich een weg zien te banen door stapels krantenknipsels en juridische documenten behorend bij een gehouden rechtzaak over het weeshuis vanwege misbruik dat daar zou hebben plaatsgevonden.Het boek krijgt een realistisch tintje omdat er verhoren zijn opgenomen van de betreffende rechtszaak.

Het boek HET WEESHUIS van BAILEY SEYBOLT is in vijf delen verdeeld. In deel vier en vijf gebeurt het meeste. Je vraagt je af of deze indeling nodig was. Het maakt het boek er niet per se spannender door. Deel vijf is het slotakkoord maar daarna volgt nog een epiloog met extra uitleg en worden losse eindjes aan elkaar geknoopt.

Het karakter van Alex wordt goed uitgewerkt. Ze zit nog middenin een rouwproces, voelt zich vaak vernederd door de rechercheurs en door andere personen die ze ontmoet . Is dat terecht of beeldt ze zich dat in? Ze wil al haar ellende van zich af schrijven, ze zondert zich af van anderen, en houdt een goede vriendin, die regelmatig telefonisch contact zoekt, op afstand. Je vraagt je als lezer dus af of Alex wel helder genoeg is om haar nieuwe opdracht aan te gaan.

De spanning komt in het boek doordat er vooral wantrouwen wordt gecreëerd richting de overige personen. Niet alleen is er gedoe tussen Alex en de plaatselijke rechercheurs maar ook denkt ze dat ze haar opdrachtgever, een advocaat die betrokken was bij de rechtszaak over het weeshuis, niet kan vertrouwen. Bovendien, en dat is wel heel toevallig, is Alex een paar keer degene, die een vermoord persoon ontdekt of bijna getuige is van een moord. Daarnaast komt ze erachter dat een jongetje uit het weeshuis ooit verdronken is en er mogelijk sprake was van opzet. Maar kloppen haar verdenkingen wel? Niemand schijnt iets van dit jongetje te weten.

De gebeurtenissen in het weeshuis blijken alles te maken te hebben met misbruik door geestelijken. We kijken via personen, die ooit in het weeshuis gewoond hebben, terug in het verleden. Het verhaal blijft toch wel spannend vanwege moorden die in het heden plaatsvinden en met het verleden te maken blijken te hebben. Omdat Alex steeds dichter bij de waarheid komt, begint ze zelf ook gevaar te lopen.

Als de eindjes uiteindelijk aan elkaar geknoopt worden, eindigt het verhaal nogal onwaarschijnlijk. Het boek bevat veel toevalligheden maar wordt realistisch door de opgenomen verhoren van de rechtszaak. In de epiloog lezen we dat dit verhaal voor een deel op echte gebeurtenissen is gebaseerd. Jammer, dat dat pas echt duidelijk wordt als je het boek al bijna dichtslaat.