Een bijzonder verhaal, met even bijzondere personages.

Dit eerste deel met de naam Raaf is een heerlijke, kleurrijke en fantasierijke opening van het drieluik Verhalen van Lacune. Carine schept een krachtige wereld met een sterke heksenkring met onder andere de bijzondere Hekate als meest uitgesproken heks. De eigenaardige band met pratende katten als Balderus en Selma, die zich in hun uitdrukkingen, in mijn optiek, ook uitspreken zoals een kat dat zou doen, mits deze zou kunnen praten. De arrogantie, hoogdravend, maar toch ook wel weer het loyaal en aandachtzoekend (ik heb zelf 2 britse kortharen en ze zijn super lief, maar gewoon mega eigenwijs en arrogant). Het wisselen als hoofdpersoon van leesperspectief vond ik niet altijd even prettig. Niet ieder karakter had dezelfde bindingswaarde voor mij. Net als dat je in het echte leven met de ene persoon meer hebt dan met de ander. Verder zit het verhaal boordevol fantasy, magie, sprookjeswerelden, vriendschappen, verraad en liefde.
Wel is er veel verschil in tempo binnen het verhaal, sommige dingen zou ik dieper uitgediept willen zien en andere dingen duurden soms net te lang. Dit is en blijft een kwestie van smaak. Wel was de opbouw naar het einde goed, want er zat een duidelijke climax in het verhaal.