Even wennen een SciFi fantasy, maar uiteindelijk won ze mijn hart.

Esther Wagenaar heeft als puber een bijzonder knap en sterk staaltje schrijven en fantasy laten zien. Zo “oud” is deze serie al. Alles met de handgeschreven. Alles heeft ze ook nog netjes gedocumenteerd bij elkaar. Ze heeft op een heldere en kleurrijke manier een wereld geschapen, die je als lezer duidelijk voor je kan zien. Zeker als je een beeldende lezer bent. Het verhaal, de wereld en de personages zijn kleurrijk omschreven, maar niet te overvloedig.
Ik vind het mooi om te zien hoe de “rassen” ieder hun eigen vooroordelen heeft en allemaal een spiegel voorgehouden krijgen. Op basis hiervan maken ze keuzes die het vervolg van het verhaal bepaald. Hetzelfde geldt voor Conrad, Redbot en Virginia. De een geeft zich makkelijker over aan het leven op Terra 7 en sluit zich makkelijker aan tussen De Groene en de Terrazone. Virginia heeft daar meer moeite mee. De regel is, de kennis van de aarde mag niet gedeeld worden met de gekoloniseerde, maar wat als die dodelijk? Virginia heeft toch een eed afgelegd…… Verder is de argwaan, misverstand en vooroordeel tussen Dion (De Groene) en Zania (Terrazone) bijna tastbaar op de bladzijdes. Ze heeft haar boek geslepen als een prachtige Aventurijn.