Vlaamse tragiek met een vleugje humor

In ‘Terug naar Neerpelt’ schrijft Lieve Joris over haar jeugdjaren en haar wasdom en hoe die werden beïnvloed door haar broer Alfons ‘Fonny’ Joris. Ze groeide samen met haar acht andere broers en zussen op in Neerpelt en werd vooral door haar grootmoeder die vlak naast hen woonde opgevoed. In dit boek beschrijft ze de tragische ondergang van haar broer die twee gezichten heeft: enerzijds is hij de geliefde Fonny, vooral bij hun ouders die alles voor hem over hebben, anderzijds is hij opvliegend, manipulatief en ook alcohol- en drugsverslaafd. Het boek begint wanneer Fonny door een boom gevangen wordt en hoe ieder gezinslid dit ongeval benadert en vanuit dat punt graaft Lieve Joris verder in het heden en verleden, bepaalt ze haar rol in de ontwrichte familie en bespreekt ze hoe ze steeds afstand wist te bewaren, want Fonny maakte niet enkel zichzelf kapot met zijn gedrag en verslavingen, maar door zijn symbiotische levensstijl verwoestte hij ook stilletjes aan het leven van zijn ouders. De zussen en broers vormen samen een front, maar zolang de zieke en zijn slachtoffers (hun ouders) niet inzien dat hij een probleem heeft, leidt dit stilletjes aan tot hun ondergang.


‘Terug naar Neerpelt’ is een meeslepend autobiografisch roman, die de uitdrukking ‘ieder huisje heeft zijn kruisje’ nogmaals bevestigt. En literair non-fictie verhaal die met de nodige humor de tragiek binnen een Vlaams gezin in Neerpelt probeert te verzachten.