Langzaam, maar ontroerend

Het boek staat al zo’n anderhalf jaar hoog in de bestsellerlijsten en ook al maanden in mijn kast, maar toch was ik er eerder nog niet aan begonnen. Inmiddels was ik toch overstag. Ben ik net zo enthousiast als veel andere lezers?

Al het blauw van de hemel gaat over Emile. Als hij de diagnose jong-alzheimer krijgt en waarschijnlijk nog zo’n twee jaar zal leven, besluit hij stiekem te vluchten. Hij ziet hoe zijn familie en vrienden reageren op het nieuws en wil zo niet zijn einde doorbrengen. Hij koopt een camper, plaatst een advertentie voor een reisgenoot en zo begint een erg bijzondere roadtrip …

Alleen al aan deze beknopte synopsis kun je zien dat Al het blauw van de hemel een bijzonder verhaal is. Het speelt met je gevoel en zet je aan het denken. Beetje bij beetje leer je de hoofdpersonages, hun karakters en hun verleden, steeds beter kennen. De auteur heeft hier goed mee gespeeld, want je wordt steeds een beetje nieuwsgierig gemaakt. Daarnaast staat het verhaal vol met mooie quotes van de auteur zelf, maar ook van anderen. Soms is mij dat te filosofisch en zweverig, maar bij dit boek vond ik het juist toegankelijk en vaak erg treffend. Het is wel een rustig en bedachtzaam verhaal met soms veel van hetzelfde. Ik vond dit kalme en langzame prettig en passend bij het verhaal, maar dit zal ongetwijfeld ook wat lezers afschrikken.
Het moge duidelijk zijn: ik was erg onder de indruk van dit verhaal, en vond het sfeervol en ontroerend.
Bereid je voor op een emotioneel en meeslepend verhaal!

Voor liefhebbers van slow pacing en karakterontwikkeling.