Hartverscheurend mooi

Wat een verpletterend indrukwekkend, hartverscheurend en mooi boek. Twee verhaallijnen die elkaar op verschillende plekken raken vormen de basis van deze roman. Het verhaal van een jonge man in Chicago die in de gay community medio jaren 80 ervaart hoe een generatie van bijzondere veelbelovende vrienden snoeihard wordt getroffen door AIDS, terwijl hij zich inzet voor een expositie van een bijzondere nalatenschap. En het verhaal van zijn beste vriendin die rond 2015 in Parijs zoekt naar haar dochter en nog altijd het gewicht meetorst van het verlies van al die jonge mannen in haar jeugd. Het is een boek over onrecht, taboe, hoop, vriendschap, liefde, kunst, menselijkheid en helden. Ik begon het aarzelend te lezen maar wilde al snel niet meer stoppen. Rebecca Makkai doet zorgvuldig verslag van de opkomst en het verloop van de aidsepidemie en de tragische impact op een groep vrienden. Haar schrijfstijl is prachtig, toegankelijk en zo zwaar als de thematiek op papier lijkt; het boek houdt ‘lucht’. Ik ben ervan overtuigd dat ik het over een paar jaar nog eens lees. Een aanrader.