Verplicht prachtig leesvoer

Ik heb, toen ik jonger was, veel boeken gelezen over de Tweede Wereldoorlog. Obsessief en misschien te veel. De afgelopen jaren heb ik ze vermeden. Om ’t Hooge Nest van Roxane van Iperen kon ik op een of andere manier niet heen. Hoge waarderingscijfers, altijd in de bestsellerlijst, uitstekende recensies en een enthousiaste aanbeveling van een vriendin. Dus laadde ik ’t Hooge Nest op de e-reader en ging lezen. Gisteravond las ik de laatste bladzijde.
Nu weet ik dat er veel redenen zijn om ’t Hooge Nest te lezen. Ik noem er een paar:
1. In veel boeken over de Tweede Wereldoorlog gaat het over een avontuur/een held/een genie/een slachtoffer of een facet uit de oorlog. Het lukt lang niet altijd om je verbonden te voelen met de slachtoffers omdat ze een groep blijven of omdat een wat eendimensionaal beeld van de hoofdpersoon wordt opgevoerd. Dat ontmenselijkt altijd wat. Met ’t Hooge Nest weet de schrijfster je te verbinden met de mens, die in de Tweede Wereldoorlog zowel held als slachtoffer is, zowel krachtig als kwetsbaar is, houdt van zijn of haar stad, houdt van de mensen om zich heen en vecht voor de mensen die geweld wordt aangedaan.
2. Het is goed en prettig geschreven, met een mooie balans tussen de grote lijnen, details en het menselijke. Roxane van Iperen deed veel research en daarmee worden de hoofdpersonen van vlees en bloed, maar wordt het verloop van de oorlog ook zorgvuldig gevolgd. De eerste pagina’s zijn even doorkomen, maar daarna leg je het boek alleen weg om bij te komen van al wat je leest.
3. Het is echt. De hoofdpersonen hebben dit geleefd. Je komt dichtbij de gruwel die ze doorstaan hebben. En door dit verhaal op te schrijven leren we van ze.
4. ’t Hooge Nest lezen is beseffen dat je geen oorlog moet willen. Nooit. En dat het onmenselijk is om een bevolkingsgroep uit te roeien. En dat die les elke dag geleerd mag worden.
5. Graag zou ik zien dat wereldleiders dit boek als verplichte kost krijgen, net als middelbare scholieren.