Leuk, maar ik mistte iets…

Met ‘De slag om Rust en Vreugd’ brengt Hendrik Groen de lezer weer terug naar het volkstuincomplex. Emma Quaadvlieh heeft veel zin in het nieuwe seizoen op haar moestuintje. Ze kijkt er enorm naar uit om haar goede vriendin Roos weer te zien en te genieten van de rust aldaar. Echter blijkt al snel dat er een heel aantal zaken voor onrust zorgt. Zal het de tuinders lukken om weer eensgezind te worden en de gemeente op afstand te houden?

Dit is het tweede deel dat gaat over het volkstuincomplex ‘Rust en Vreugd’ en wat was het weer fijn om daar even terug te zijn. De auteur heeft een prettige, maar ook beeldende schrijfstijl. Door de mix van bijzonder personages, droge humor en emotionele gebeurtenissen wilde ik gewoon door blijven lezen. Toch wist dit boek mij niet helemaal te pakken, dat kwam mede door de hectiek op het volkstuincomplex. Om die reden bleef er weinig tijd over -voor onder andere Emma- om te genieten van haar huisje en het tuinieren. En juist dat vond ik in het eerste deel zo ontzettend leuk. Ergens mistte ik een beetje de rust en ontspanning in het verhaal. Iets dat in mijn beleving bij het voorgaande boek wel meer in balans was. Het einde laat ruimte over voor een vervolg en mocht dat zo zijn, ga ik hem zeker lezen.