Hartverwarmend verhaal

De dakloze Dokgo zwerft rond op Station Seoul, als hij een buideltasje vindt met een portemonnee en andere waardevolle spullen. Na wat getwijfel besluit hij het nummer te bellen dat hij in het tasje vindt. Dan neemt mevrouw Yeom op. Zij is de eigenaresse van een buurtwinkel en enorm opgelucht dat ze al haar bezittingen weer terugkrijgt. Uit dank zegt ze tegen Dokgo, dat hij iedere dag een gratis maaltijd bij haar mag komen halen. Iets dat hij daarna ook trouw doet…alleen krijgt ze maar geen hoogte van hem. Maar wanneer mevrouw Yeom een nachtdienst medewerker zoekt , biedt ze Dokgo de baan aan. Zij vindt dat hij een tweede kans verdient, iets dat zijn collega’s en klanten gezien zijn voorkomen en gedrag niet snappen. Toch blijkt er uiteindelijk meer achter hem te schuilen en wordt hij al snel een grote steun voor iedereen.

Dit boek voelde aan als een warm bad. Ik vond het heerlijk om me er helemaal in onder te dompelen. Het is een verhaal dat zorgvuldig werd opgebouwd en eigenlijk weinig vaart had…iets dat ik vaak erg jammer vindt, maar bij dit boek juist enorm waardeerde. De personages kwamen steeds iets meer tot leven, evenals het reilen en zeilen rondom de buurtwinkel. Echter bevatte dit verhaal ook een groot mysterie, aangezien ik me tot het einde bleef afvragen: wie Dokgo eigenlijk was, hoe hij op straat terecht kwam en waar hij de behoefte voelde om andere mensen te helpen? Richting het einde kreeg ik op al mijn vragen antwoord en werd Dokgo een heel mooi uitgewerkt personage. Ondanks dat ik daar erg van genot, moet ik wel zeggen dat het eerste deel van het boek mij het meest pakte. Al met al is ‘De buurtwinkel van tweede kansen’ een hartverwarmend verhaal, dat je tegelijkertijd de boodschap meegeeft….om mensen niet direct op hun uiterlijk te vooroordelen.