Een boek waar ik iets meer van had verwacht

Wanneer moeder tijdens een sneeuwstorm bij het bed van haar zoontje staat, hoort ze vreemde geluiden en voetstappen door het huis. Vanuit de donkere slaapkamer ziet ze een onbekende man op de overloop staan. Ze staat doodsangsten uit en besluit haar kinderen van acht en vijf uit hun bedjes te halen. Samen gaan ze naar de schuilplaats achter de koepeloven, in de hoop dat de man snel vertrekt. Echter blijft die maar rondsluipen in het huis en zo gebeurt het….dat ze moet overschakelen op plan B.

Stiekem moet ik zeggen dat ik het best lastig vind om een recensie over dit boek te schrijven, dit omdat ik hem met een dubbel gevoel gelezen heb. Opzich las hij lekker weg en vond ik hem ook wel intrigerend. Door de ijzersterke eerste hoofdstukken zat ik er ook gelijk goed in. Ik voelde de angst van de moeder, terwijl de indringer zich door het huis heen bewoog. Door beeldende beschrijvingen zag ik het helemaal voor me en kreeg ik af en toe echt de kriebels.

Toch wist deze spanning mij niet vast te houden. Dat kwam mede omdat ik me lange tijd afvroeg (80 %) wat nou waarheid was en niet. Daarnaast werden er in dit verhaal helemaal geen namen genoemd, waardoor het allemaal een beetje onpersoonlijk aanvoelde en ik geen band met de hoofdpersonages kreeg. Dit alles zorgde ervoor dat mijn leeservaring niet altijd even positief aanvoelde. Voor mijn doen heb ik dan ook erg lang over deze thriller gedaan. Toch ben ik wel blij dat ik doorgezet heb, aangezien je richting het einde op alle vragen antwoord krijgt. Al met al een prima boek, maar helaas niet helemaal voor mij.