Wat een fantastisch einde van de The Darkest minds triologie

Een onzeker licht recensie

Ik had het 2e deel uit en ik kon gelijk beginnen aan deel 3, dit omdat ik die al eerder had besteld, Thank God. Dus ik kon het boek zo uit de boekenkast pakken en beginnen met lezen. Ik moest gewoon weten hoe het verder ging met Ruby, Chubs, Liam, Zu en Vida. Ik was namelijk achtergebleven met zoveel vragen; Zou Ruby Thurmond kunnen bevrijden? Zouden Liam en Ruby elkaar weer vinden? Zou Cate nog terug komen? En ga maar zo door. Doordat ik zoveel vragen had ging ik tegen mijn eigen regel in. Deze regel luidt namelijk; lees je een boekenreeks, lees dan nooit de hele boekenreeks achter elkaar maar lees eerst een ander boek tussen door. Maar deze regel schenden was het waard voor dit boek. Maar toch heb ik er 3 weken over gedaan om dit boek uit te lezen…

Wat vond ik leuk?

Het verhaal ging precies verder waar hij de vorige keer was gestopt, hier was ik zo ontzettend blij om. Ik hoefde niet eerst weer in het boek te komen, of te wachten op de antwoorden die ik zocht. Nee je zat er in een keer pats boem weer in. Gelijk bij de eerste bladzijde werd je weer meegezogen in die hartverscheurende wereld waar Ruby haar strijd verder ging. Ze was alleen dit keer niet in strijd met de president, nee dit keer was ze ook in strijd met haarzelf. Ik vond dat zo erg om te lezen dat ik het liefst in het boek kroop om haar te knuffelen. Ze wist niet goed meer wie ze was en haar vrienden wisten niet goed hoe ze hier mee om moesten gaan. Maar desondanks dat was hun vriendschap zo hartverwarmend. Als ik daar over las, voelde ik de warmte gewoon bij mij naar binnen stromen. Dit boek bracht sowieso veel gevoelens met zich mee. Het ene moment was je verbaast, dan weer woedend, machteloos, gefrustreerd maar ook blijdschap en liefde. Ik denk dat er nog nooit zoveel gevoelens bij mij naar boven zijn gekomen in één boek.

Het verhaal zelf was ook weer fantastisch opgebouwd. Bij elke bladzijde die je las vergat je om adem te halen, zo ontzettend spannend was het. Je merkte echter ook dat de schrijfster naar het einde aan het toewerken was. Maar dat wou ik helemaal niet, ik wou het einde niet lezen en afscheid moeten nemen van deze fantastische personages. Hierdoor legde ik vaak het boek weg, en dit is dan ook de reden dat ik er 3 weken over heb gedaan.

Wat vond ik minder?

Niks, nada, nopes. Ik vond alles perfect, maar dan ook gewoon perfect.

Personages

Zoals ik hier boven al had genoemd wist Ruby niet meer goed wie ze was. Ze moest een leider zijn, een vriend, maar ook de vijand. Probeer dat maar eens allemaal tegelijkertijd te zijn. Toch is het mooi om te lezen hoe Ruby hier uiteindelijk een weg in weet te vinden.

Zu, die lieve kleine Zu. Ik ben zo dol op Zu. Dat kleine meisje dat al zoveel heeft meegemaakt, maar toch ontzettend sterk in haar schoenen staat.

En dan heb je natuurlijk nog Liam, Chubs, Vida, Cate en Cole. Wat waren zij allemaal fantastische wel doordachte personages. Ik ben één voor één van ze gaan houden en zou ze ook ontzettend gaan missen. Gelukkig kan ik het boek gewoon weer opnieuw gaan lezen.

Het slot

Ik haatte dat ik bij het einde was gekomen. Ik wou niet stoppen met lezen over hoe het met iedereen ging. Maar toch kon ik het boek niet blijven wegleggen dus las ik het einde. En wat was het een perfect einde… Ik heb tranen gelaten maar uiteindelijk bij het dichtslaan van het boek had ik een enorme glimlach. En ik kan niet wachten om het boek nagelaten te gaan lezen.