Levensbloed vol met verwarring en drama.

Wat vond ik ervan?

Waar ik erg blij mee was, is dat het verhaal onmiddellijk weer verder ging waar het vorige boek, Eerste Leven was geëindigd. Tuurlijk dit betekende wel dat je even goed moest nadenken wat er in het vorige boek allemaal was gebeurd. Maar hierdoor zat ik er ook weer heel snel in. Tijdens het lezen van het boek, kon ik echt niks voorspellen. Elke keer wanneer ik een bladzijde omdraaide werd ik weer verrast en werd het nog spannender gemaakt. Dit zorgde er voor dat ik het boek in mum van tijd uit had. Daarnaast was ik blij om te lezen dat dezelfde personages weer terug kwamen in het boek en meer diepgang kregen. Maar ondanks dat de hoofdpersonages echt geweldig zijn, kwamen er ook nieuwe personages in voor en dit gaf het verhaal ‘frisse wind’.

Maar het meest fantastische aan dit boek, blijft de schrijfstijl van Gena Showalter. Zij kan je meenemen naar plekken die bijna te gefantaseerd zijn, maar door haar manier van schrijven heel makkelijk voor de geest te halen zijn. Daarnaast wist ze je te laten voelen hoe Tenley zich voelde. Als zij boos of verdrietig was, was jij dat ook. Persoonlijk vindt ik dat weinig schrijvers over die ‘magie’ beschikken.

Wat vond ik minder

Het begin van het boek, en dan voornamelijk het eerste hoofdstuk, had ik erg veel moeite mee. Tenley haar ziel wordt uit haar lichaam gehaald en vertrekt naar Troika. Vanaf dan wordt het voor mij vaag. Ik kon de setting van dit deel niet voor mijn geest halen en dat vond ik zo ontzettend jammer. Door dit hoofdstuk was ik even bang dat het hele boek zo zal zijn. Maar gelukkig was dit niet het geval. Wat wel zo is met dit boek is dat je de volledig focus er voor bij nodig hebt. Anders snapte je maar weinig van het verhaal.

De personages

Hoewel ik Tenley in het boek Eerste Leven juist een hele sterke persoonlijkheid vond hebben, vond ik haar in dit boek een beetje zwak en heel onzeker overkomen. Killian vind ik het best beschreven personage in het boek. Hoe graag je het ook wilt je kan hem niet echt pijlen en telkens verrast die je weer. Zelfs Archer had nog een kleine rol in het boek. Toen die er even in voorkwam besefte ik pas hoe erg ik hem mistte in dit boek.

Doordat Tenley naar Troika is gegaan betekent dat ook nieuwe vrienden/familie en dus nieuwe personages! Toch vind ik dat deze personages niet heel veel diepgang hebben gekregen. Bij sommige vroeg je je af ben jij wel te vertrouwen? En de anderen vond ik maar een beetje saai. De enige die voor mijn gevoel wel wat diepgang hadden waren de oma en trainer van Tenley.

Het slot

Het slot was indrukwekkend maar ook overweldigend. Er gebeurde zoveel tegelijkertijd dat ik soms de draad erin kwijt was. Maar ondanks dat begreep ik het uiteindelijk toch. En zelfs Killian heeft mij aan het eind een heel klein beetje te weten veroveren. En natuurlijk eindigde het boek weer met een enorme cliffhanger. Dus ik ben zeer benieuwd naar het laatste (volgens mij) deel, eeuwig leven.