Zweef binnen in de magische wereld van Alexa

Nog nooit had ik van dit boek gehoord, terwijl ik een enorme fan ben van fantasy verhalen. Toen ik in de boekenwinkel stond en mijzelf een troostcadeautje wou geven omdat school weer begonnen was, vond ik dit boek. Het sprak mij gelijk aan omdat Alexa dezelfde periode als ik ging doormaken. Nieuwe school, studie en het studentenleven natuurlijk, alleen had Alexa wat meer magie en spanning in haar leven. Eenmaal thuis ben ik gelijk begonnen met lezen, maar ik heb er uiteindelijk bijna vier weken over gedaan…

Wat vond ik leuk?

In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl van Natalie Koch, deze schrijfster houdt er namelijk van om alles in mooie maar ingewikkelde wijze te vertellen. Maar toen ik eenmaal in het boek zat, vond ik het een heerlijk en fantasierijk verhaal. Ik vond het ontzettend leuk dat ik mijzelf zo erg kon herkennen in de hoofdpersonage Alexa. Dit kwam waarschijnlijk omdat wij allebei van dezelfde leeftijdcategorie zijn en zij ook net begon aan een studie op een nieuwe school.

Het boek was echt heerlijk magisch. En ondanks dat ik in het begin dacht dat het verhaal heel erg op Harry Potter ging lijken, deed dit het niet. Natuurlijk en gelukkig niet kun je wel zeggen. Elke schrijver heeft een andere schrijfstijl en hoewel de onderwerpen op elkaar lijken van Harry Potter en De verborgen universiteit waren de verhalen toch totaal anders.

De omgeving van Londen, de kamer van Alexa en de universiteit waren ook erg fijn beschreven. Het was precies zo beschreven dat je goed genoeg beeld had van de omgeving maar ook nog de vrijheid had om hier en daar je eigen fantasie los te laten. Daarnaast heeft Natalie Koch de tijd genomen om het verhaal goed op te bouwen, dit is denk ik ook de reden waarom het boek zo dik is. Maar doordat zij dit heeft gedaan, leefde je letterlijk in de wereld van Alexa. Ook vond ik het fijn dat er niet vanuit een ik-vorm werd geschreven maar vanuit een derde persoon.

Wat vond ik minder?

Maar als ik het zo leuk vond? Waarom deed ik er dan zo lang over? De reden dat ik er zolang overdeed was omdat er heel veel filosofie in zat. Alexa kreeg natuurlijk heel veel colleges en al die colleges waren ook heel uitgebreid beschreven. Dit kon heel leuk zijn, maar ik vond het een beetje saai en maar moeilijk door heen te komen. Er werden ook veel niet relevante dingen verteld, waardoor het boek zo nu en dan langdradig was.

Daarnaast vond ik dat het boek traag op gang kwam. Pas vanaf bladzijde 250 komt er echt wat meer mysterie en spanning bij kijken.

De personages

Alexa was een spontane maar vooral stoere meid. Ik zag haar ook voor mijn geest als iemand met zo’n skater style. Maar ondanks haar stoere houding was ze van binnen gebroken door het gemis van een vader.

Sander is een rijkeluiskindje wat zich niet zo gedroeg. Hij was een trouwe vriend waar je goed op kon bouwen. Wel vond ik dat hij zichzelf iets te vaak wegcijferde.

Matthew was voor mij een regelrechte mysterie. Heerlijk vond ik dat. Hij was een goede professor, een fijne man, maar had toch wat bijzonders overzicht heen.
En zo waren er nog heel veel andere personages, die ik helaas niet een voor een ga beschrijven.

Slot

Ik vond het een heel fijn en rustig einde. Maar wel zó’n einde dat je nog met genoeg vragen achterblijft, waardoor je het liefst gelijk het tweede deel, Het levende labyrint wilt kopen. Ik ben in elk geval zeer nieuwsgierig naar deel twee en ga die denk ik ook snel kopen.