Lezersrecensie
Romantische feelgood boek
Wat vond ik ervan?
Wat mij gelijk trok aan dit boek was dat het begon met een scene uit de toekomst. Doordat de schrijfster dit had gedaan was ik gelijk nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Na deze toekomst scene begon het verhaal direct, hierdoor zat je binnen een paar bladzijdes helemaal in het verhaal. En gosh wat is het verhaal heerlijk maar dan ook echt heerlijk geschreven. Je kon zowat door de bladzijdes heen vliegen. Het verhaal had een hele goede opbouw en was duidelijk geschreven. Ik had geen enkele keer moeite met iets voor de geest te halen, heel fijn was dat.
Daarnaast was het boek grappig, zo grappig dat ik zo nu en dan zelfs hardop lachte. Dit overkomt mij niet vaak bij boeken. Maar naast dat het grappig was, was het verhaal ook verdrietig, herkenbaar, liefdevol en ik kreeg zo nu en dan zelfs last van plaatsvervangende schaamte en dat allemaal in één boek!
Wat vond ik minder?
De flaptekst vond ik niet echt overeenkomen met het verhaal. En dan voornamelijk over het deel van ‘Wanneer een bekende tv-ster noodgedwongen moet onderduiken, krijgt Esmée de kans zichzelf te bewijzen.’ Tuurlijk dit was een deel van het verhaal, maar dit was zeker niet het hoofdverhaal. Maar omdat dit op de flap stond, was ik steeds aan het wachten op dat moment, die kwam echter pas na driekwart van het verhaal. Daarnaast was het verhaal een beetje voorspelbaar.
Personages
Esmée was een persoon die graag de liefde en vrede wou bewaren dan dat ze voor zich zelf op kwam en conflicten aanging. Hierin herkende ik mijzelf zo erg. Ik vond het daarom ook heel mooi om te lezen hoe zij hierin uiteindelijk toch een weg in wist te vinden.
Ik hield echt van Andrea, ze was zo heerlijke hippie die altijd klaar stond voor haar vriendin en daarnaast nog dacht aan de diertjes.
De studievriendinnen van Esmée vond ik echt vreselijke arrogante meiden, die dachten dat ze alles waren omdat ze rijke pappie’s en mammie’s hadden. Ze liepen ontzettend over Esmée heen en hoewel ze ook echt wel hun goede kanten hadden, kwamen hun slechte kanten teveel naar boven.
Hugo de vriend van Esmée vond ik net zoals haar studievriendinnen een arrogante kwal. Met zijn Hugo Boss maatpakken en zijn beroep als chique makelaar. Daarnaast had ik de hele tijd het gevoel dat hij wat achterhield.
Het slot
Het einde kan ik wel 20 keer opnieuw lezen, het was zo romantisch en ook super sterk afgerond. Iris Houx heeft er in elk geval een nieuwe fan bij.
Wat mij gelijk trok aan dit boek was dat het begon met een scene uit de toekomst. Doordat de schrijfster dit had gedaan was ik gelijk nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Na deze toekomst scene begon het verhaal direct, hierdoor zat je binnen een paar bladzijdes helemaal in het verhaal. En gosh wat is het verhaal heerlijk maar dan ook echt heerlijk geschreven. Je kon zowat door de bladzijdes heen vliegen. Het verhaal had een hele goede opbouw en was duidelijk geschreven. Ik had geen enkele keer moeite met iets voor de geest te halen, heel fijn was dat.
Daarnaast was het boek grappig, zo grappig dat ik zo nu en dan zelfs hardop lachte. Dit overkomt mij niet vaak bij boeken. Maar naast dat het grappig was, was het verhaal ook verdrietig, herkenbaar, liefdevol en ik kreeg zo nu en dan zelfs last van plaatsvervangende schaamte en dat allemaal in één boek!
Wat vond ik minder?
De flaptekst vond ik niet echt overeenkomen met het verhaal. En dan voornamelijk over het deel van ‘Wanneer een bekende tv-ster noodgedwongen moet onderduiken, krijgt Esmée de kans zichzelf te bewijzen.’ Tuurlijk dit was een deel van het verhaal, maar dit was zeker niet het hoofdverhaal. Maar omdat dit op de flap stond, was ik steeds aan het wachten op dat moment, die kwam echter pas na driekwart van het verhaal. Daarnaast was het verhaal een beetje voorspelbaar.
Personages
Esmée was een persoon die graag de liefde en vrede wou bewaren dan dat ze voor zich zelf op kwam en conflicten aanging. Hierin herkende ik mijzelf zo erg. Ik vond het daarom ook heel mooi om te lezen hoe zij hierin uiteindelijk toch een weg in wist te vinden.
Ik hield echt van Andrea, ze was zo heerlijke hippie die altijd klaar stond voor haar vriendin en daarnaast nog dacht aan de diertjes.
De studievriendinnen van Esmée vond ik echt vreselijke arrogante meiden, die dachten dat ze alles waren omdat ze rijke pappie’s en mammie’s hadden. Ze liepen ontzettend over Esmée heen en hoewel ze ook echt wel hun goede kanten hadden, kwamen hun slechte kanten teveel naar boven.
Hugo de vriend van Esmée vond ik net zoals haar studievriendinnen een arrogante kwal. Met zijn Hugo Boss maatpakken en zijn beroep als chique makelaar. Daarnaast had ik de hele tijd het gevoel dat hij wat achterhield.
Het slot
Het einde kan ik wel 20 keer opnieuw lezen, het was zo romantisch en ook super sterk afgerond. Iris Houx heeft er in elk geval een nieuwe fan bij.
1
Reageer op deze recensie
