Verademing met samengeknepen billen

Sanne heeft haar artsenopleiding afgerond en gaat aan de slag in een tbs-kliniek. Niet iedereen thuis is daar blij mee.
Naast de patiënten heeft ze ook haar handen vol aan haar collega’s. Het lijkt wel alsof ze dingen achterhouden en ze voelt de onderlinge spanning. Sinistere praktijken. Sanne is vastbesloten en gaat op onderzoek uit ondanks dat het privé niet zo lekker loopt.
‘De kliniek zit vol met mannen die hun verlies niet kunnen nemen.’

Een verademing met samengeknepen billen!
Martine heeft deze thriller voorzien van goed uitgewerkte personages. Er is ook een personage die een kleine rode draad in het verhaal is wat enorm veel impact op de hoofdpersoon heeft gehad. Dat gaf een interessante twist.
Ik wilde graag meer te weten komen hoe alles reilt en zeilt binnen een tbs-kliniek. Dit is zeker gelukt, alleen denk ik dat deze specifieke kliniek niet bepaald een goed visitekaartje is om meer inzicht te krijgen. Firma list en bedrog. Groot vermaak.
Het verhaal vindt plaats in het heden, de coronaperiode. Normaal ben ik daar allergisch voor. In dit geval was dat niet storend. “Ze poetst alsof ze net bezoek gehad heeft van een leger met corona besmette mensen.”

“Opeens is het er, het verdriet. Omdat de mensen die om haar geven niet alsmaar wil belasten. Omdat ze zich zo alleen voelt. Omdat iemand die haar nauwelijks kent de moeite wil nemen om haar te beschermen.”

‘Drollenpoetser’ heerlijk woord. Nieuw voor mij!

Het leest rap, geen wegleggertje. Spannend. Onvoorspelbaar. Je voelt Sanne’s ongemakken. Het duurt even voordat de puzzelstukjes op z’n plek vallen en verdenkt elk persoon. TOP! Aanrader.