Zeven jaar weg van ... zijn ogen!

Ik had dus zaterdag nadat ik het boek had uitgelezen een mooie recensie geschreven, maar helaas na opslaan foetsie. Balen dus, maar ik vind het boek te mooi om er geen bericht over achter te laten. Ik probeer nog wat van mijn woorden van toen op papier te zetten.

Lees dit boek vooral niet als je op zoek bent naar een standaard feelgoodroman waarin de zoektocht naar het happy end een zekerheid is. Want dit boek gaat over zoveel meer. Over het kwijtraken van jezelf terwijl je ouder wordt, over de zoektocht om jezelf weer terug te vinden, over vriendschap. Maar ook over koken en schilderen. En dat alles met een vleugje magie van een appartement waarmee je af en toe terug in de tijd kunt reizen, maar wel alleen zeven jaar. En niet op de momenten waarop jij het wilt, maar wanneer het tijd is.

Het mooiste door het gehele boek vind ik de momenten waarop Lemon probeert om de ogen van Iwan te vangen in de kleuren van het schilderspalet. Ik vond het echt een heerlijk boek.