Pas maar op voor de boze wolf is een mooi voorbeeld van hoe twee verhaallijnen compleet in elkaar kunnen opgaan en een perfect geheel vormen.

Marcella Kleine is een Nederlandse schrijfster die zich graag toelegt op psychologische thrillers, Daarnaast schrijft ze ook waargebeurde verhalen en kleuterverhalen. Ze schrijft volwaardige romans, novelles en kortverhalen. Haar personages bevinden zich op de grens van goed en kwaad en leiden een eigen leven in het hoofd van de auteur, dat ze dan neerpent in haar boeken. Uit deze creatieve geest komt ook deze nieuwe thriller Pas maar op voor de boze wolf voort. Inspiratie vindt ze vanuit haar job in de forensische psychiatrie. Daarnaast houdt ze ook van dieren en de natuur.

Imke woont met haar gezin op een boerenerf, waar ze samen zorgen voor hun schapen, paarden en hond. Er dreigt gevaar wanneer in de regio een wolf op duikt, op zoek naar voedsel. Terwijl de gemeenschap een plan van aanpak bedenkt, krijgt Imke af te rekenen met haar eigen Wolvenman. Iemand uit haar verleden is terug en zoekt niet alleen haar op, maar lijkt het ook op haar dochter gemunt te hebben. Haar grootste geheim dreigt aan het licht te komen. Imke zal moeten vechten om haar gezin bij elkaar te houden.

Marcella Kleine scoort meteen goed wat titel en cover van Pas maar op voor de boze wolf betreft. Beiden sluiten goed aan bij het verhaal.
Erg leuk aan dit boek is dat het fictief verhaal rond hoofdpersonage Imke zich afspeelt in de context van een tweede verhaallijn dat op waargebeurde feiten is gebaseerd. Zo voelen de eerste hoofdstukken niet aan als situaties die bedoeld zijn om de spanning te beginnen opbouwen, zoals bij de meeste thrillers het geval is. De lezer zit daarentegen meteen in de spanning van de waargebeurde feiten. Dit lokt nieuwsgierigheid uit en maakt dat de lezer geboeid blijft.
Wanneer de aanwezigheid van de wolf prominenter wordt, heeft de auteur twee keuzes: ofwel laat ze erge dingen overkomen aan Imke en kan ze hiermee een wat gruwelijkere spanning creëren, ofwel laat ze andere personages slachtoffer worden van de wolf en kan ze het hoofdpersonage in haar naïviteit laten dat het allemaal niet zo'n vaart zal lopen. Marcella Kleine kiest voor het laatste en slaat daarmee de weg in van een psychologische thriller. Dit is een mooie keuze, want dat past perfect bij de hoofdverhaallijn over de psychische impact van de terugkeer van de Wolfsman.

Er worden duidelijke suggesties gegeven en Imke zelf spreekt vermoedens uit. Zoals het een goede thriller betaamt, zal pas later blijken of de lezer al dan niet op het verkeerde been werd gezet. De actiespanning wordt alsnog verder opgedreven wanneer de beangstigende situaties zich verder ontwikkelen. Ook fijn zijn de kleine stukjes cursief gedrukte tekst tussen de hoofdstukken in. Ze verwijzen naar de wolf, maar zijn op een dubbele manier te interpreteren en bieden net dat tikkeltje meer intrige. Naar het einde van het verhaal komen er nog plottwists aan, al zijn die niet geheel onverwacht.

Pas maar op voor de boze wolf is een mooi voorbeeld van hoe twee verhaallijnen compleet in elkaar kunnen opgaan en een perfect geheel vormen. Marcella Kleine combineert onderhuidse spanning met beangstigende actie en zet hiermee een spannende psychologische thriller neer. Een aanrader!

Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl, bij de bezoekersreacties. Dankjewel, Vrouwenthrillers en uitgeverij De Crime Compagnie, voor het recensie-exemplaar.