Drie furiën

Drie furiën geschreven door Femke Vos is het eerste deel van de fantasy trilogie ‘De Riona Kronieken’.

In een tijd waar stammenoorlogen families verscheuren, waar de hutten van leem of hout zijn en de magische bewoners van het Onderwoud vrijelijk door het bos dwalen, staan drie vrouwen op. Eén van elk eiland. Geleid door de hand van de Ouderen, verenigen ze zich en besluiten een laatste oorlog te voeren, de oorlog om alle andere oorlogen te stoppen, de eilanden te verenigen en het continent te overspoelen. Volg de drie onwaarschijnlijke heldinnen in hun avonturen gevuld met magische wezens, hartzeer en verlies en ontdek hoever ze bereid zijn te gaan om elkaar te beschermen.

Deze flaptekst sprak me van te voren erg aan en kon niet wachten om in dit boek te gaan starten. Maar nu heb ik het boek vandaag maar net op tijd kunnen uitlezen en weet ik eigenlijk niet zo goed hoe ik het verhaal goed moet omschrijven. Ik heb erg lang over de start van het verhaal gedaan en kwam er niet zo lekker in, pas het laatste stuk ging het vlotter en vloog ik door de hoofdstukken heen.

Ligt het aan de schrijfstijl? Nee, want het is vlot en beeldend geschreven. Ook de personages en de verhaallijn is echt goed uitgewerkt. Aan de kwaliteit van het verhaal ligt het dan ook zeker niet.

Ik denk zelf dat het komt door een combinatie van de complexe wereld van de eilanden, de vele magische wezens maar vooral door de zware verhaallijn die door het boek heenloopt.

Het gaat over drie sterke vrouwen, die zich los weten te maken van het verleden en vol goede moed een nieuwe toekomst opbouwen, maar het gaat ook over oorlog, veel mensenlevens die daardoor verloren gaan en de gruwelijkheden die mensen elkaar kunnen aandoen. Ook het onderwerp PTSS komt aan bod en dat wordt erg goed beschreven waardoor dit goed bij je binnenkomt.

Gelukkig zijn de magische wezentjes in het verhaal de lichtpuntjes die dit verhaal ook nodig heeft. Wat een geweldige beestjes! Je zou ze zelf om je heen willen hebben. Ook is het een verhaal over vriendschap, kracht, liefde en gelijkheid, dit maakt het wel een evenwichtig verhaal.

Toch heeft dit deel me niet afgeschrikt voor de volgende delen, ik ben wel benieuwd hoe dit nu verder gaat en hoe het leven zich verder gaat ontwikkelen op de eilanden.