Vanaf deel 2 niet meer weg te leggen.

Bij dit boek had ik even nodig om in te komen. Maar als de spanning daar eenmaal is, kon ik het niet meer wegleggen en ik heb genoten van de rest van het verhaal!

Het zat hem voornamelijk in het show-don't-tell principe. De eerste 150 pagina’s waren vooral “tell” waardoor het mij moeilijker kon pakken. Er wordt een heleboel informatie gegeven over het verleden van de hoofdpersonages. Waarom zijn zij gaan moorden, wie vermoorden zij en hoe zijn ze ermee weggekomen? Leuk om te lezen, maar het greep me nog niet.

Omdat ik zeker wist dat er echt iets goeds in dit verhaal zit, las ik door en gelukkig maar. Na dat eerste stuk begint het voor mij écht en toen kon ik het boek ook niet meer wegleggen. Er zat spanning in, sensatie, herkenbaarheid van een ander leven zodra er een kind is én natuurlijk de donkere humor. Een sarcastisch randje. I love it! Het was ineens een heel ander boek.

De schrijfstijl vind ik dan ook heel anders in het eerste deel van het boek. Dit lag mij niet helemaal maar dat is natuurlijk persoonlijke smaak. De kans is groot dat jij het heel anders ervaart. Na het eerste deel vond ik de schrijfstijl heel prettig. Het is actief, de zinnen lopen lekker en ik vergat gewoon dat ik woorden las. Het verhaal speelde zich in mijn hoofd af en voor ik het wist was ik bij het slot gekomen.

Wat het slot betreft: origineel en heerlijk afgerond! Hoewel het een standalone is, denk ik dat een boekje met nog een avontuur van de personages die het einde halen, best een leuk idee is!