Heerlijke pageturner

Het eerste deel las ik begin dit jaar en toen zei ik over dat boek: “Hoe ga ik in hemelsnaam een recensie schrijven die eer doet aan dit boek? Hij was namelijk ZO GOED! Waarom heb ik zo lang gewacht met lezen?” Ook gaf ik in mijn recensie aan dat ik niet weer twee jaar ging wachten met het lezen van deel twee. Gelukkig pakte ik ‘Wat de hulp weet’ inderdaad wat eerder op en ook daar heb ik geen enkele spijt van. Hij was WEER kneitertjegoed!!!

Het boek is opgedeeld in meerdere delen waardoor je vanuit verschillende perspectieven leest. Dit heeft echt een grote toegevoegde waarde. In de flaptekst wordt er niet heel veel over onthuld, dus dat ga ik ook niet doen. Maar ik vond het dus heel fijn en spannend om ook de andere kant te lezen.

Freida McFadden heeft een prettige, actieve schrijfstijl. Tel dat op bij korte hoofdstukken en je hebt wat mij betreft de formule te pakken waardoor lezers door het boek vliegen. Ze wordt met recht koningin van de plottwists genoemd want ook hier zaten er weer een aantal in. Ik vind ze allemaal ook zo goed bedacht! Zodra je de plottwist aan ziet komen, is het even zoeken naar de logica en snap je er misschien even niets van. Maar uiteindelijk is het zo goed in elkaar gezet en begrijp je als lezer al snel hoe het zit. Dat is fijn, want je tast daardoor niet al te lang in het duister.

Wat een heerlijke pageturner was dit weer. Voor mij een 5 sterren-boek! Ik heb gelezen dat je de novelle het best tussen deel 2 en 3 kunt lezen en dat deze wel iets minder goed was dan de paperbacks, maar dat geeft niet. Ik ben nu al benieuwd naar het volgende deel, maar ga dus wel eerst De bruiloft van de hulp lezen.