Op het menu van deze heerlijke feelgood staan humor, liefde, vriendschap en chaos.

☆ 3,75

"Zolang je het licht in je hart toelaat, wint het duister nooit."

Als je mij vraagt naar mijn favoriete activiteiten, dan is één daarvan ongetwijfeld het maken van een frisse boswandeling om vervolgens neer te ploffen bij een bosrestaurant voor een punt huisgemaakte appeltaart met slagroom en warme chocolademelk. Toen ik de Bosrestaurant-serie voorbij zag komen, was mijn interesse dus meteen gewekt. Binnenkort mag ik van @zomerkeuning Geluk als Hoofdgerecht, deel 2 in deze heerlijke feelgoodserie, recenseren. Het werd dus hoog tijd om mijn recensie van het eerste deel te plaatsen.

Op het menu van deze heerlijke feelgood staan humor, liefde, vriendschap en chaos. Het was zo'n verslavend boek, dat ik het in twee dagen heb uitgelezen. Ik had nog niet eerder een boek van Marieke Douwes gelezen, maar ik was meteen fan van haar schrijfstijl. Die is heel vlot, beeldend en toegankelijk. Dat is één van de grootste redenen waarom ik door dit boek heen vloog. Daarnaast vind ik de setting van Bosrestaurant Oranjebloesem zo ontzettend knus en het personeel sloot ik meteen in mijn hart, wat een heerlijk zooitje ongeregeld. Vooral Sam vond ik meteen geweldig. Echt chapeau hoe Marieke zulke gelaagde personages tot leven weet te brengen, die bovendien levensecht aanvoelen.

Naast die heerlijke zwijmelmomentjes en gênante gebeurtenissen zit er in dit verhaal ook diepgang. Aan het begin van het boek overlijden namelijk de ouders van Marlou, de eigenaars van Bosrestaurant Oranjebloesem. Verlies en rouw vormen de rode draad in het verhaal en Marieke heeft dit op een heel respectvolle manier uitgewerkt. De timing van de opbloeiende liefde tussen Marlou en Donovan was wat mij betreft perfect, alhoewel ik me in het begin ontzettend irriteerde aan Donovan (wat natuurlijk de bedoeling was).
Het enige puntje van 'kritiek' is wat Marlou zei over de maatschappij en introverten/extroverten. Het wekt de indruk dat meer aandacht voor introverte mensen ten koste gaat van extroverte mensen. Een onterechte tegenstelling, als je het mij vraagt.

Al met al heb ik enorm genoten van deze feelgood, en ik kan alvast verklappen: het wordt alleen maar beter, deel 2 vond ik namelijk nóg leuker!