Lezersrecensie
Perfect voor Spooktober
4.5 ☆
Al van jongs af aan heb ik een fascinatie voor alles wat een tikkeltje spooky, duister en mysterieus is (het begon allemaal met De Griezelbus van Paul van Loon). Denk aan Halloween, horrorfilms, true crime, moordmysteries, spookhuizen en ghosthunters (zoals Ghost Files).
Ik was dan ook razend enthousiast toen ik zag dat dit boek bij Hamley Books zou verschijnen. Een YA-horror met een creepy, oud Victoriaans huis als setting - precies wat ik nodig had deze spooky season (en mijn boekenkast ook, want de cover en sprayed edges zijn prachtig!).
Het verhaal gaat over Meryle, een 17-jarig meisje dat van pleeggezin naar pleeggezin zwerft en nooit het gevoel heeft dat ze ergens ‘thuis’ hoort. Dit heeft alles te maken met de Man zonder Gezicht, de demon die haar achtervolgt. Wanneer ze bij de familie Bell terechtkomt, hoopt ze dat ze eindelijk haar plekje heeft gevonden en dat de demon haar met rust laat. Maar de demon vindt haar al snel. Om zichzelf te redden, zal ze haar verleden onder ogen moeten komen.
Ik had nog niet eerder iets van Manon Visser gelezen, maar wauw: wat heeft zij een fijne schrijfstijl. Ik werd meteen helemaal in het verhaal gezogen en ik had zó te doen met Meryle. De beeldende en gedetailleerde schrijfstijl maakten dat ik intens met haar meeleefde, haar frustratie en angst door de pagina’s kon voelen.
Ik was benieuwd hoe eng ik het boek zou vinden, aangezien het 15+ is (en ik zelf 28 ben), maar jeetje - de auteur draait zeker haar hand niet om voor duistere en macabere beschrijvingen. Als ik ’s avonds in het donker de trap op liep, was ik stiekem een beetje bang dat De Man zonder Gezicht mij zou achtervolgen.
Ik was zo verdiept in het onderzoek naar de geschiedenis van Swan Song Manor en haar duistere familiegeheimen. Echt chapeau voor de auteur voor hoe ze het beklemmende gevoel en de grimmige sfeer wist over te brengen. Ik waande me bijna zelf in het vervloekte huis.
Alsof dat nog niet genoeg is, genoot ik van het ‘gevonden familie’-element. De bijzondere band die ontstond tussen Meryle en Vicky, en haar vrienden (Ben en Riley) - stuk voor stuk geweldige personages. En wow, die plottwists. Die hebben mij helemaal van mijn sokken geblazen. Het was intens, meeslepend, duister en emotioneel. Bijzonder hoe een duister horrorverhaal tegelijkertijd ook zo ontroerend en hartverwarmend kan zijn.
Echt een aanrader voor liefhebbers van horrorboeken en series zoals The Haunting of Hill House. Ik ben in ieder geval fan en ik ga zeker meer lezen van deze auteur!
Al van jongs af aan heb ik een fascinatie voor alles wat een tikkeltje spooky, duister en mysterieus is (het begon allemaal met De Griezelbus van Paul van Loon). Denk aan Halloween, horrorfilms, true crime, moordmysteries, spookhuizen en ghosthunters (zoals Ghost Files).
Ik was dan ook razend enthousiast toen ik zag dat dit boek bij Hamley Books zou verschijnen. Een YA-horror met een creepy, oud Victoriaans huis als setting - precies wat ik nodig had deze spooky season (en mijn boekenkast ook, want de cover en sprayed edges zijn prachtig!).
Het verhaal gaat over Meryle, een 17-jarig meisje dat van pleeggezin naar pleeggezin zwerft en nooit het gevoel heeft dat ze ergens ‘thuis’ hoort. Dit heeft alles te maken met de Man zonder Gezicht, de demon die haar achtervolgt. Wanneer ze bij de familie Bell terechtkomt, hoopt ze dat ze eindelijk haar plekje heeft gevonden en dat de demon haar met rust laat. Maar de demon vindt haar al snel. Om zichzelf te redden, zal ze haar verleden onder ogen moeten komen.
Ik had nog niet eerder iets van Manon Visser gelezen, maar wauw: wat heeft zij een fijne schrijfstijl. Ik werd meteen helemaal in het verhaal gezogen en ik had zó te doen met Meryle. De beeldende en gedetailleerde schrijfstijl maakten dat ik intens met haar meeleefde, haar frustratie en angst door de pagina’s kon voelen.
Ik was benieuwd hoe eng ik het boek zou vinden, aangezien het 15+ is (en ik zelf 28 ben), maar jeetje - de auteur draait zeker haar hand niet om voor duistere en macabere beschrijvingen. Als ik ’s avonds in het donker de trap op liep, was ik stiekem een beetje bang dat De Man zonder Gezicht mij zou achtervolgen.
Ik was zo verdiept in het onderzoek naar de geschiedenis van Swan Song Manor en haar duistere familiegeheimen. Echt chapeau voor de auteur voor hoe ze het beklemmende gevoel en de grimmige sfeer wist over te brengen. Ik waande me bijna zelf in het vervloekte huis.
Alsof dat nog niet genoeg is, genoot ik van het ‘gevonden familie’-element. De bijzondere band die ontstond tussen Meryle en Vicky, en haar vrienden (Ben en Riley) - stuk voor stuk geweldige personages. En wow, die plottwists. Die hebben mij helemaal van mijn sokken geblazen. Het was intens, meeslepend, duister en emotioneel. Bijzonder hoe een duister horrorverhaal tegelijkertijd ook zo ontroerend en hartverwarmend kan zijn.
Echt een aanrader voor liefhebbers van horrorboeken en series zoals The Haunting of Hill House. Ik ben in ieder geval fan en ik ga zeker meer lezen van deze auteur!
1
Reageer op deze recensie