Lezersrecensie
Rauw en meeslepend verhaal over loyaliteit, hoop en het grijze gebied tussen goed en kwaad
3.75 ☆
"Twee mensen zijn nooit zo erg de weg kwijt als één."
‘De kleuren van het donker’ is alweer het derde boek dat ik mag recenseren als LS-thrillerambassadeur bij @lsthrillers. Het is een rauw en meeslepend verhaal over loyaliteit, hoop en het grijze gebied tussen goed en kwaad.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje bang was om aan dit boek te beginnen, want het telt maar liefst 603 pagina’s. Gelukkig waren de hoofdstukken kort, waardoor ik vrij vlot door het verhaal heen vloog. Ik merkte daarbij al snel dat dit geen thriller is zoals ik normaal lees. In het begin ervoer ik de dreigende spanning die typisch is voor een thriller, maar gaandeweg het verhaal kreeg het meer de vorm van een roman. Waar ik in het begin razend enthousiast en geboeid was, merkte ik dat ik halverwege het boek moeite had om mijn aandacht erbij te houden. Het voelde een beetje langdradig en bepaalde passages waren naar mijn mening overbodig. Ik zat er dan ook over na te denken om het boek te DNF’en, maar wat ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan. De spanning van het begin keerde namelijk op driekwart van het boek weer helemaal terug, en de laatste 150 pagina’s heb ik gisteravond in één ruk uitgelezen (wat een plottwists!).
Wat dit verhaal voor mij bijzonder maakte, was de manier waarop de personages werden neergezet: Saint en Patch voelden levensecht aan. De auteur wist de impact van een traumatische gebeurtenis op zo’n krachtige manier uit te werken - het verschil tussen Patch vóór en na zijn ontvoering, en de dagelijkse worstelingen die hij ervoer toen hij was teruggekeerd. Ook de ontwikkeling van Saint gedurende het verhaal vond ik bijzonder sterk. Naast de hoofdpersonages bevatte het boek ook een aantal fijne bijpersonages. Mijn favorieten waren Norma, Sammy, Nix en Charlotte.
Was het voor mij de beste thriller van het jaar? Nee, dat niet. Het verhaal was wat mij betreft sterker geweest als het wat bondiger was. Desondanks ben ik blij dat ik het hele boek heb uitgelezen, want het liet mij ervaren hoe je door hoop zelfs de donkerste tijden kunt doorstaan.
"Twee mensen zijn nooit zo erg de weg kwijt als één."
‘De kleuren van het donker’ is alweer het derde boek dat ik mag recenseren als LS-thrillerambassadeur bij @lsthrillers. Het is een rauw en meeslepend verhaal over loyaliteit, hoop en het grijze gebied tussen goed en kwaad.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje bang was om aan dit boek te beginnen, want het telt maar liefst 603 pagina’s. Gelukkig waren de hoofdstukken kort, waardoor ik vrij vlot door het verhaal heen vloog. Ik merkte daarbij al snel dat dit geen thriller is zoals ik normaal lees. In het begin ervoer ik de dreigende spanning die typisch is voor een thriller, maar gaandeweg het verhaal kreeg het meer de vorm van een roman. Waar ik in het begin razend enthousiast en geboeid was, merkte ik dat ik halverwege het boek moeite had om mijn aandacht erbij te houden. Het voelde een beetje langdradig en bepaalde passages waren naar mijn mening overbodig. Ik zat er dan ook over na te denken om het boek te DNF’en, maar wat ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan. De spanning van het begin keerde namelijk op driekwart van het boek weer helemaal terug, en de laatste 150 pagina’s heb ik gisteravond in één ruk uitgelezen (wat een plottwists!).
Wat dit verhaal voor mij bijzonder maakte, was de manier waarop de personages werden neergezet: Saint en Patch voelden levensecht aan. De auteur wist de impact van een traumatische gebeurtenis op zo’n krachtige manier uit te werken - het verschil tussen Patch vóór en na zijn ontvoering, en de dagelijkse worstelingen die hij ervoer toen hij was teruggekeerd. Ook de ontwikkeling van Saint gedurende het verhaal vond ik bijzonder sterk. Naast de hoofdpersonages bevatte het boek ook een aantal fijne bijpersonages. Mijn favorieten waren Norma, Sammy, Nix en Charlotte.
Was het voor mij de beste thriller van het jaar? Nee, dat niet. Het verhaal was wat mij betreft sterker geweest als het wat bondiger was. Desondanks ben ik blij dat ik het hele boek heb uitgelezen, want het liet mij ervaren hoe je door hoop zelfs de donkerste tijden kunt doorstaan.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Charcoziness
Gesponsord
Is Liften naar de hemel van Lex Paleaux jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De nomade van Anya Niewierra jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Beladen huis van Christien Brinkgreve jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Het huis met de palm van Esther Verhoef jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De verwarde cavia terug op kantoor van Paulien Cornelisse jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Meneer Putmans ziet het licht van Hendrik Groen jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Verpletterende liefdesroman met spannende plotwendingen, tegen de achtergrond van ruige, bedreigde natuur. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
