Als je het licht niet kan zien

Als je het licht niet kan zien bestaat uit 2 verhaallijnen . Door een oogziekte is Marie Laure blind geworden en woont met haar vader in Parijs. Haar vader werkt als slotenmaker en bewaakt de schatten in het natuurhistorisch museum. Frau Elena leidt het weeshuis in het mijnstadje waar Werner Pfenning opgroeit met haar zusje Jutta . Werner is heel begaafd in repareren van radio’s dit blijft niet onopgemerkt. Op een dag krijgt Werner een uitnodiging voor Hitler Jugend school. Beide verhaallijnen laten een ieder een kant zien van de oorlog en hoe zij het beleven en ervaren.
Anthony beschrijft de levens van Marie Laure en Werner gedurende de oorlog en groeit met ze mee . De schrijfstijl is vlot,krachtig en dat is mede door de zeer korte hoofdstukken. De hoofdstukken dragen een titel en dit komt terug in het lezen ervan . In het begin moest ik wel even wennen aan de korte hoofdstukken . Gebeurtenissen worden tot in het detail beschreven en hierdoor groeide je met de personen mee. Ook wordt er heen en weer gesprongen met de jaartallen in de oorlog en hierdoor wordt het beeld duidelijk,boeiend en begrijpelijk. Naast de schokkende gebeurtenissen is er in het verhaal ook veel aandacht besteed aan mooie en dierbare herinneringen. In het begin vraag je je af wat hebben deze 2 personen met elkaar gemeen behalve de oorlog en op deze vraag krijg je antwoord. Voor mij is dit boek geen standaard oorlogsboek maar meer een boek die een kant laat zien hoe twee jonge mensen de oorlog beleven en ieder op zijn eigen manier er het beste van maakt.