Wat blijft is de mens en zijn verdriet

‘Nee, ik zal jullie mijn haat niet cadeau doen. We zijn met z’n tweeën, mijn zoon en ik, maar we zijn sterker dan alle legers in de wereld. Ik ga geen tijd meer aan jullie verspillen.’

Citaat van Antoine Leiris uit de Facebook-brief aan terroristen, nadat zijn vrouw Hélène om het leven is gekomen bij de moordpartij in het Bataclan-theater. Hij weigert de gruwelijke daad te beantwoorden met haat.

Deze brief wordt wereldnieuws. In het boek dat volgt beschrijft Antoine Leiris hoe hij zijn dagen doorkomt na die fatale nacht. Over rouwen, knuffelen met zijn zoontje en goedbedoelde attenties van anderen. Hij laat zien dat het leven doorgaat.

Wat mij vooral raakt in dit boek is dat Antoine Leiris zijn open blik naar de wereld niet verliest. En hoe hij -ondanks zijn rauwe verdriet en de wreedheid van de daad- de schuldvraag kan nuanceren:
"Het had ook een wegpiraat kunnen zijn die vergat te remmen, een tumor die wat kwaadaardiger was dan een andere, of een kernbom, het enige wat telt is dat ze er niet meer is."

Wat blijft is de mens en zijn verdriet.

Mijn beoordeling: *****

Weer zo'n prachtig boek van uitgeverij Atlas Contact!