Het gevaar van een trilogie

Over het eerste deel van deze trilogie, Phoenix, was ik enthousiast; ik heb dat boek 5 sterren gegeven. Dit tweede deel vind ik niet slecht, maar ik vind wel minder goed. Het verschil is dat Wagendorp mij met Phoenix echt in die wereld trok. Ik heb veel geleerd over Nederlandse migranten in Amerika en de ideeën die daar toen rondwaarden.

In dit tweede deel voelde het veel 'gemaakter' aan, minder echt het verhaal van een mens van vlees en bloed. Wat Abel en Kalle meemaken is net iets teveel van het goede. Alle gebeurtenissen zijn wel op waarheid gebaseerd, maar dat deze twee Achterhoekse jongens er echt met hun neus bovenop hebben gestaan komt net iets minder authentiek over. Ik wil niet te kritisch klinken, want de vier sterren die ik het boek gegeven heb, is het zeker waard. Het eerste deel was echter zo goed, dat het tweede deel daar niet tegenop kan.

Ik had vóór het lezen van dit deel al besloten dat ik deel 3 niet ga lezen. De reden daarvoor is dat Amerika dan verlaten wordt en ik al veel romans heb gelezen waar de wereldtentoonstelling in Parijs beschreven wordt. Maar daarnaast vrees ik ook dat dit derde deel wellicht nog iets minder authentiek zal blijken te zijn.