Recensie De naam van de roos

Ik vind het moeilijk om een reactie over dit boek te schrijven en dat komt waarschijnlijk omdat ik het een behoorlijk ingewikkeld boek vond. Ik was vooral in het begin erg veel bezig met het opzoeken van de betekenis van woorden zoals cellarius, pronunciatio, theofanie, bogomie en de betekenis van bijvoorbeeld het kapittel van Perugia, enz. Aan de ene kant is het een spannend detectiveverhaal waarbij de ene na de andere misdaad zich voordoet binnen het klooster, en die dienen opgelost te worden. Aan de andere kant is er sprake van een ontmoeting van twee delegaties van paus en keizer om een conflict betreffende het franciscaanse gebod van armoede op te lossen. Door dit conflict maken beide partijen aanspraak op de macht. En vooral bij deze laatste vertelling worden veel historische feiten en achtergronden en verwijzingen naar andere boeken en citaten uit de geschiedenis gegeven. Dat maakt het boek interessant maar voor mij tegelijk ook moeilijk leesbaar. Ik heb uiteindelijk het boekje ”Het geheim van de Roos ontraadseld” aangeschaft. Dat is interessant en je hebt alle achtergrondinformatie bij de hand. Uiteindelijk vond ik het een hele studie worden en is dat nou wat ik zoek in een boek? Niet altijd in ieder geval. Al die uitweidingen en weetjes, op een gegeven moment was ik er in elk geval klaar mee. Het haalde voor mij soms de aandacht, de betekenis van het boek weg. Aan de ene kant ben ik blij dat ik het uit heb en aan de andere kant wil ik het nog een keer lezen om er nu met meer achtergrondinformatie naar te kijken. Maar…..dat gaan we dus niet doen. Ondanks al mijn kritiek kan ik niet anders dan 5 duimpjes geven omdat het ongelooflijk knap is wat voor boek hier tot stand is gebracht. De Slinger van Foucault(een ander boek van Eco) zal echter nog lang ongelezen in mijn kast blijven staan.