Wat een magistraal duo

Davis Lagercrantz die het laatste Millennium-boek en Ik, Zlatan schreef, wilde het wel eens over iets anders hebben en kreeg een idee voor een nieuwe serie. Een moderne versie van Sherlock Holmes. Hij vond zijn personages in Hans Rekke, een briljant en begenadigd pianist die patronen kan ontdekken als geen ander. Maar hij is ook bipolair en gebruikt sterke medicatie. Micaela Vargas is rationeel en ambitieus en heeft enigszins last van een minderwaardigheidscomplex. Dit onwaarschijnlijke duo gaat samenwerken om de meest complexe misdaadzaken op te lossen, en hoe!
Wat een geweldig team heeft David Lagercrantz met deze twee personages gecreëerd. Twee mensen die in eerste instantie niets gemeen hebben en zo totaal verschillend in het leven staan. Dit geeft juist de extra diepgang aan het verhaal, want de moord wordt daardoor vanuit een andere beleving en perspectief bekeken. En dat moeten ze dan ook nog eens aan elkaar en aan de lezer duidelijk maken. Briljant gedaan, net als het opsporingsonderzoek, wat de ouderwetse detective stijl heeft, net als de voorkant van het boek.
Daarnaast heeft de auteur heel goed beschreven dat mensen met een stoornis juist vaak in staat zijn andere dingen in een heel ander licht te zien en daardoor tot briljante conclusies kunnen komen. Ook is het verhaal erg actueel door de huidige ontwikkelingen in Afghanistan en weet hij deze onwaarschijnlijke machtige wereld goed weer te geven. Onderwerpen als politiek, kans ongelijkheid, verslaving, zelfbeeld en discriminatie vormen, onder begeleiding van de klassieke muziek, de substantiële basis voor een bloedspannend en aan alle kanten kloppend verhaal. Ik kijk nu al reikhalzend uit naar het tweede deel van dit magistrale duo.