Totaal geen thriller, hooguit een detective

Het boek ‘De onmogelijke opgave’ van Belinda Bauer leunt op twee verhaallijnen die beide draaien om obsessie, schaarse objecten en de menselijke drijfveer iets te willen bezitten. In de historische tijdslijn, die van 1926, wordt uitvoerig beschreven hoe de handel in bijzonder gekleurde eieren in zijn werk gaat. Voor iemand zoals ik die een afkeer tegen vogels heeft, is het dermate interessant dat ik het met veel interesse gelezen heb. Het verhaal in het heden geeft de waanzin van de jacht en duistere handel in speciale eieren weer.

Wat me eigenlijk direct opviel aan het verhaal is dat er eigenlijk vanaf het begin totaal geen trilleraspect in het verhaal zit. Het is eigenlijk meer een spannende detective. De hoofdpersonages zijn ook verre van duister of luguber. Eerlijk gezegd vond ik ze meer in een slapstick passen. Het gehele verhaal zou het zo en zo goed doen als een Engelse komedie film. De jonge Celie is een klein, mager en wit spits meisje. Nick is de stoere druktemaker en Patrick is de autist met een scherp oog voor details. Vooral hij, maakte voor mij, met zijn speciale manier van observeren en ongevoelig voor emotionele gevolgen het verhaal

De opbouw van het verhaal is door Belinda Bauer goed gedaan, al verliep het middenstuk voor mijn gevoel iets trager. En sommige plotontwikkelingen verliepen wel heel gemakkelijk. Bovendien zou ik me kunnen voorstellen dat sommige lezers door de vele personages en de combinatie met het historische verhaal, soms de draad kwijt zouden kunnen raken. Maar de manier waarop Belinda Bauer de hele eierjacht beschrijft is goed gedaan. Het boek is trouwens gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waarbij Bauer alleen de namen, en hun daden, van de hoofdpersonages volledig heeft verzonnen.

Desondanks was ik zeer verbaasd dat het geheel dus slechts bij een slapstickachtige detectiveroman blijft. Dit terwijl er op de omslag een literaire thriller vermeldt staat, en Bauer daar ook om bekend staat. Dit maakte niet dat het verhaal van ‘De onmogelijke opgave’ me zo zeer tegenviel, maar wel dat ik hét triller verhaal gemist heb. Nu heb ik me vermaakt met een simpel, doch leuk historisch onderbouwd boek. Waarvan evengoed gezegd kan worden dat het menselijk drama, de historische misdaad en de eigentijdse spanning het geheel tot een, in alle opzichte, bijzondere leeservaring maakte.