Een prima zie om de winter mee door komen!

Veel meer dan een misdaadverhaal
‘Post Mortem’ borduurt voort op de intrigerende samenwerking tussen de briljante, maar sociaal wat onhandige, Hans Rekke en de vasthoudende politieagent Micaela Vargas. Waar de eerdere delen vooral dienden om hun persoonlijkheden te introduceren, en hun onderlinge verstandhouding op te bouwen, geeft Lagercrantz in dit derde deel meer ruimte aan hun achtergronden. Het gaat over trauma’s en de groeiende vertrouwensband die inmiddels zo herkenbaar is voor deze reeks. Juist dat maakt deze serie zo aantrekkelijk: het is niet alleen een misdaadverhaal, maar ook een karakterstudie vol nuance.

Niets is wat het lijkt
Het verhaal van ‘Post Mortem’ zet vrijwel meteen de toon. Zonder al te veel plotdetails te verklappen, draait het in dit boek om een complexe zaak, waarin niets is wat het lijkt. De schrijver – Lagercrantz - weet de spanning goed op te bouwen. Druppelsgewijs geeft hij informatie vrij, terwijl hij tegelijkertijd blijft spelen met verwachtingen. De zaak die Rekke en Vargas proberen te ontrafelen raakt kwesties aan zoals macht, geheimhouding en de gevolgen van keuzes uit het verleden. Het levert een thriller op die niet alleen spannend is, maar ook maatschappelijk relevant aanvoelt.

De manier van schrijven maakt het boek nog beter
Wat ‘Post Mortem’ vooral zo sterk maakt, is het taalgebruik van auteur David Lagercrantz. Zijn schrijfstijl is helder, ritmisch en toegankelijk, maar tegelijkertijd intelligent genoeg om de psychologische diepgang van vooral Rekke mooi te dragen. De scènes waarin Rekkes fascinerende analytische vermogen centraal staat, behoren voor mij tot de beste van het boek. David Lagercrantz balanceert goed tussen observatie en emotie, waardoor je als lezer zowel inzicht in de zaak als in de personages krijgt.

Miceale is een goed tegen karakter voor het hoofdpersonage Rekke geworden
Ook het personage Micaela Vargas komt opnieuw prachtig tot haar recht. In het eerste deel moest ze nog duidelijk zoeken naar haar plek naast de imposante Rekke. Maar in het tweede deel nam ze al in kracht toe. In dit derde deel, ‘Post Mortem’ is ze volledig uitgegroeid tot een gelijkwaardige partner. Haar vasthoudendheid, empathie en nuchterheid vormen een perfect tegenwicht voor Rekkes briljante, maar soms wel chaotische geest. Die groei maakt hun samenwerking een van de grootste krachten van de serie. De botsing, maar tevens ook de aanvulling van hun perspectieven, zorgt voor een levendige dynamiek die je als lezer niet meer wilt missen.

De spanning in het boek is om te snijden
Een ander sterk punt is de manier waarop de schrijver de spanning weet te doseren. Hij wisselt snellere, plot gedreven hoofdstukken af met rustigere momenten. Hierin gaat hij dieper in op motieven, vermoedens en emoties. Daardoor leest ‘Post Mortem’ ontzettend prettig. Je vliegt door de pagina’s heen. De spanning zit niet alleen in de gebeurtenissen, maar ook in de psychologische onderstroom.

De personages blijven zich maar ontwikkelen
Was alles dan perfect? Bijna. Een klein minpuntje is dat sommige zijlijnen iets te lang uitgesponnen voelen. Lagercrantz wil duidelijk laten zien hoe zorgvuldig en gelaagd zijn plot is. Dit haalde hier en daar wel het tempo uit het verhaal.
Desondanks is ‘Post Mortem’ een ontzettend sterke, meeslepende en intelligente thriller die mijn verwachtingen ruimschoots heeft overtroffen. Lagercrantz laat zien dat de Rekke & Vargas-reeks niet alleen veel potentie heeft, maar zich met elk deel verder weet te ontwikkelen. Het boek is perfect voor lezers die houden van thrillers met diepgang en gelaagde personages.

Ga deze serie lezen!
Na het dichtslaan van het boek kan ik niet anders dan uitkijken naar het volgende deel. Als Lagercrantz deze lijn doorzet, staat ons nog veel moois te wachten. Voor iedereen die op zoek is naar een goed geschreven, doordachte en intrigerende thrillerreeks: ga deze serie absoluut lezen.