Niet mijn favoriet van de serie

Recensie is oorspronkelijk gepubliceerd op: https://meerboekenblog.nl/recensie-fantasy-de-oneindige-oorlog/

In De oneindige oorlog gaan we verder waar we in De ongeschikte erfgenaam gebleven waren. Keris is inmiddels gekroond tot koning van Maridrina. Langzaam maar zeker komt zijn connectie met Zarrah aan het licht. Zarrah wordt gevangengenomen door de keizerin (die tevens haar tante is) en opgesloten op het gevreesde Duivelseiland. Geen levend mens komt daar ooit weg.

Keris kan dit niet zomaar laten gebeuren en wil Zarrah redden. Hij weet dat dat maar op één manier kan: door een bondgenootschap aan te gaan met het koninkrijk dat hij eerder bijna heeft vernietigd.

Zarrah beleeft op Duivelseiland haar eigen strijd. Ze moet een keuze maken met welke groep ze samen wil leven, terwijl ze nadenkt over een manier om te ontsnappen en haar mensen op de juiste manier te dienen.

Wanneer je De oneindige oorlog openslaat kom je als lezer direct midden in het verhaal en het avontuur. Gelukkig krijgen gebeurtenissen en personages genoeg uitleg waardoor het verhaal te volgen is en je als lezer regelmatig (hardop) denkt: “oooohja”. Jensen heeft een prettige en gedetailleerde schrijfstijl waardoor je een goede voorstelling kan maken van de omgeving en de personages, waardoor je gemakkelijk meeleeft.

Het verhaal
Hoewel de schrijfstijl van Jensen dus zeer prettig is en het sowieso een toffe ervaring is om te lezen over deze fantasywereld, vond ik het verhaal an sich helaas tegenvallen ten opzichte van de voorgaande delen. Hoewel fantasy natuurlijk altijd bedacht is en dus niet echt kan zijn, vond ik in De oneindige oorlog iets te veel toevalligheden en situaties die absoluut onmogelijk zijn. De geloofwaardigheid gaat daarmee omlaag, evenals het leesplezier. Bij een fantasyverhaal vind ik het juist geweldig als ik zo meegenomen wordt dat ik bijna ga geloven dat het echt zou kunnen zijn. Dat was dus helaas niet het geval.

De voorspelbaarheid lag in dit deel ook vrij hoog. Zowel wat betreft de avontuurlijke plotten, als de romantiek in het verhaal. Tuurlijk zaten er wel een aantal verrassingen in, maar niet op zo’n schaal waardoor ik verbaasd of positief verrast raakte. Jammer, want de wereld die Jensen schetst is wel echt heel tof neergezet.

Desalniettemin heb ik mij zeker vermaakt met het vierde deel van de Koninkrijk-serie (oftewel het tweede deel van de tweede duologie) en zal ik ook zeker eventuele volgende vertalingen van Jensen lezen.