een soort van recensie ofzo: De Griezelige Kregs van het Wirwar Woud

Er zijn 4 redenen waarom ik dit boek uit had gekozen. De eerste is de cover. Die vind ik helemaal te gek! Het ademt mysterie en spanning. De tweede is de quote van Lisa Thompson op de cover. Een van de tofste schrijfsters die ik vorig jaar ontdekte en ik houd waanzinnig veel van haar boeken. De derde is de uitgeverij BillyBones. Die geven heeeeeeele fijne boeken uit waaronder ‘De Jongen Onder Water’ wat op de tweede plaats eindigt als mijn favoriete boek gelezen in 2019. En als laatste de quote van M.G. Leonard. De schrijfster van de trilogie van ’Keverjongen’ wat absuluut mijn favoriete reeks is van de afgelopen jaren. Je begrijpt, de verwachting zijn torenhoog…

Als ik een boek niet leuk vind of niet fijn vind lezen leg ik het weg. Deze heb ik wel uitgelezen dus ergens is er iets goed gegaan. En toch is er iets mee. Op de een of andere manier kon ik het niet lekker doorlezen en heb ik er nog best lang over gedaan. In vlagen zat ik er helemaal in ineens weer er helemaal uit… Lag dat aan mezelf of aan het boek?

Bloem komt bij haar Oma te wonen omdat haar moeder is gestorven. Haar vader is hard aan het werk en heeft “geen tijd” voor Bloem. Haar Oma woont in een dorpje waar kinderen zijn verdwenen en Bloem gaat dat oplossen. Nou ja… zonder Erasmus gaat dat natuurlijk nooit lukken. Kinderen verliezen hun kleur om vervolgens te verdwijnen. Maar hoe komt dat? Komen Bloem en Erasmus daarachter?

Een van de redenen waarom het voor mij niet echt lekker las zijn de vele “onnodige” details. Waarin J.K. Rowling je meesterlijk met details je het verhaal in sleurt gebeurd dat bij De Kregs niet.

Ligt het aan mijn verwachting? De vertaling? Of zit het in m’n hoofd? Het boek heeft alles wat ik tof vind maar komt er voor mij niet echt lekker uit…