Dit boek is voor iedereen met interesse in Japan!

In Japan kent men verschillende ‘subgroepen’ waarover verhalen mij intrigeren. Denk aan yakuza’s en geisha’s. In dit boek word je ondergedompeld in het alledaagse bestaan van die laatste groep vrouwen. En ik wil gezegd hebben: een geisha is een gezelschapsdame, geen prostituee.

Om niet van de honger om te komen, besluit Rika dienst te nemen als huishoudster in een vervallen geishahuis in Tokio. Algauw blijkt dat het huis in financiële moeilijkheden verkeert. Rika maakt zich onmisbaar en ze ontwikkelt zich tot een onafhankelijke vrouw.

Stromen biedt een uniek inkijkje in een geishahuis. Je leest over de geishabuurt die zich aanpast aan de bewoners, maar ook over hiërarchie en omgangsvormen. Het is bijzonder om te lezen over situaties waarin ik me nooit zal bevinden en over levens die ik nooit zal leiden.

Vooraf was ik huiverig over de schrijfstijl, omdat het boek dateert uit de jaren ‘50. Dit was onterecht. Aya Koda schrijft beeldend over een kleine setting en geeft hierin het podium aan de vrouw. Dat leven, inclusief de onderlinge verhoudingen, is niet eenvoudig. Het is overleven in plaats van leven, want armoede neemt een centrale rol in. De vrouwen verbloemen hun omstandigheden om de eer aan zichzelf te houden.

In tegenstelling tot andere Japanse boeken leerde ik de gevoelens van de hoofdpersoon goed kennen. Hierdoor bleef ik als lezer niet op grote afstand. Dit is een grote plus en maakt dat Koda haar tijd vooruit is.

Voor mij was een nadeel dat het boek geen hoofdstukken kent en dus een doorlopend verhaal is. Hooguit werd een verhaal onderbroken met ‘***’. Daarnaast vond ik dat na driekwart het krachtigste stuk achter me lag. Ondanks mijn laatste noot vind ik het heel tof dat deze klassieker is vertaald.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.