Lezersrecensie
Een rijke vertelling van een triest verhaal
Een rijke, poëtische vertelling van een triest verhaal. Het inferno van Slauerhoff gaat over intens verdriet, vluchtgedrag, contrasten, rouw en angsten.
Als schrijver en scheepsarts Slauerhoff zijn zoon verliest, dwingt de pijn in zijn hart hem te vertrekken. Hij laat zijn vrouw en leven achter en begint een dokterspraktijk in Tanger. Maar zijn pijn achtervolgt hem in de kleinste stegen, en als enkele patiënten verzeild raken in een moordzaak, kan hij de confrontatie met zijn verdriet niet langer uit de weg gaan.
Het hoofdonderwerp van dit boek is de dood. De auteur werkt hierin een mooi contrast uit, namelijk die van de dood die de hoofdpersoon persoonlijk raakt en die de hoofdpersoon in de uitoefening van zijn beroep meemaakt. Rouw is er in verschillende vormen en Slauerhoffs verlies gaat door merg en been. Hij kan er niet over spreken of schrijven.
“Hij wist nu waarom de Marokkaan nog niet kon spreken. Hij had de woorden nog niet gevonden.”
Mensen kunnen in hun overlevingsstand vechten, vluchten of bevriezen. Slauerhoff vlucht naar Tanger, Marokko. In zijn dagelijks leven maakt de hoofdpersoon veel mee en ontmoet hij verschillende mensen. Dit resulteert in veel gedachten en indrukken. Hierin duizelde het voor mij af en toe.
De auteur deinst niet terug voor grove, rake en soms vernederende woorden en onderwerpen. Dat kan ik - in dit geval - waarderen. Imhann legt manipulatie, macht, schaamte, (geslachts)ziekten en geheimen in deze Noord-Afrikaanse stad bloot. Daarnaast leer je over geloof, gebruiken en normen en waarden.
Ik wisselde het lezen af met luisteren, maar het is bijna zonde om de woordkeuzes en -spelingen niet bewust tot je te nemen. Al moet ik wel zeggen dat Luuk heel prettig voorleest.
En dat einde.. dat is prachtig!
*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.
Als schrijver en scheepsarts Slauerhoff zijn zoon verliest, dwingt de pijn in zijn hart hem te vertrekken. Hij laat zijn vrouw en leven achter en begint een dokterspraktijk in Tanger. Maar zijn pijn achtervolgt hem in de kleinste stegen, en als enkele patiënten verzeild raken in een moordzaak, kan hij de confrontatie met zijn verdriet niet langer uit de weg gaan.
Het hoofdonderwerp van dit boek is de dood. De auteur werkt hierin een mooi contrast uit, namelijk die van de dood die de hoofdpersoon persoonlijk raakt en die de hoofdpersoon in de uitoefening van zijn beroep meemaakt. Rouw is er in verschillende vormen en Slauerhoffs verlies gaat door merg en been. Hij kan er niet over spreken of schrijven.
“Hij wist nu waarom de Marokkaan nog niet kon spreken. Hij had de woorden nog niet gevonden.”
Mensen kunnen in hun overlevingsstand vechten, vluchten of bevriezen. Slauerhoff vlucht naar Tanger, Marokko. In zijn dagelijks leven maakt de hoofdpersoon veel mee en ontmoet hij verschillende mensen. Dit resulteert in veel gedachten en indrukken. Hierin duizelde het voor mij af en toe.
De auteur deinst niet terug voor grove, rake en soms vernederende woorden en onderwerpen. Dat kan ik - in dit geval - waarderen. Imhann legt manipulatie, macht, schaamte, (geslachts)ziekten en geheimen in deze Noord-Afrikaanse stad bloot. Daarnaast leer je over geloof, gebruiken en normen en waarden.
Ik wisselde het lezen af met luisteren, maar het is bijna zonde om de woordkeuzes en -spelingen niet bewust tot je te nemen. Al moet ik wel zeggen dat Luuk heel prettig voorleest.
En dat einde.. dat is prachtig!
*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.
1
Reageer op deze recensie
