Cliché en oppervlakkigheid zijn troeven in dit verhaal!

Dan toch een kleine leeservaring.
Het is net die afstandelijkheid van de verslaggeefster, de wereld beperkt tot ‘Het Reservaat’, de prototypen van de personen, de veelheden aan thema’s etc die voor mij het bestaansrecht van dit boek uitdrukkelijk verrechtvaardigen.
Ik voelde me als een drone boven het Reservaat waar de verteller verslag uitbrengt over een dramatische gebeurtenis die zich voordoet in een beschermde omgeving van dit Reservaat. Deze omgeving, die een vals omwalde veilige omgeving vormt waar niets dan geluk haar bewoners kenmerkt. Geslaagd en succesvol (volgens hun normen) in het Leven zijn en staan, een voile die alle aanwezige barsten in de realaties omhuld.
1 dramatisch ongeluk rukt deze voile weg, en we aanschouwen de reacties van wezens die bij gebrek aan empathie en eq elke houvast en grip op het leven verliezen.
Thomese vertelt op een heel vlotte wijze, met veel herhaling, over de gebeurtenissen in een korte periode na het ongeluk.
Door de vaart bij het leze van dit boek, bestaat de kans dat je vele woordspelingen uit het oog verliest.
Thema’s als rouwen /schuldgevoel/scheiding in alle vormen/racisme/(onbewust)grensoverschreidend gedrag en vooral de eenzaamheid in het bestaan van iedereen worden naar boven gehaald zonder gedetailleerde uitwerking.
Dat hoeft ook niet. Dit boek geeft zoveel om bij stil te staan en een spiegel voor te houden. Is er in onze samenleving nog voldoende empathie aanwezig en durven wij nog spontaan in verbinding treden met anderen?
Motto van het boek is verpletterend: Het ontbrekende is overal.
Titel: Black-out = kan niet anders dan slaan op de dramatische gebeurtenis zelf EN het sluimerende racisme dat in het Reservaat heerst.
Misschien is Tessel meer het hoofdpersonage en niet zozeer Grace. Tessel die net als Grace uit een shock ontwaakt, en na contact met ‘de bitch’ Grace, tot de vaststelling komt dat zij Grace niet kan haten als ze merkt welk een mooie relatie Grace met haar dochtertje heeft. Zij aanschouwt tot haar eigen ontsteltenis dat ze zich in haar huwelijk niet als persoon heeft kunnen verrijken en haar man in zijn handelen begint te haten.
Het drone-verslag stopt tijdens de vaststelling hiervan in een rit met een nieuwe Jaguar.

Het boek staat bol van mooie metaforen en taalspelingen. Enkele vb
p29: Kelsey geeft Grace een tennisoutfit, met vergeefse vijgenbladeren voor haar niet te bedekken schaamte.
p84: Vanaf nu gaat het snel … en alles gaat lopen … dan hoef je enkel hier en daar een scheutje smeerolie toe te voegen. Dat is het enige wat hij vandaag hoeft te doen: met een oliekannetje rondlopen om waar nodig bij te schenken.
p115: En dus zijn er voetballen, poppen, teddyberen, …. kinderfietsen bij de ingang van de ONDERWERELD achtergelaten; elk geschenk wordt uitgeprobeerd om hun onbereikbare lieveling te verleiden terug te keren onder de levenden.
…….p122: de uitvaartemployés proberen met al hun krachten de zaak zwevende te houden, tussen HEMEL EN AARDE als het ware, maar de neerwaartse druk is te groot en de vrouw dondert met kist en al in de kuil.
…. p130: hij is alleen, Tess is ook alleen … ieder voor zich zijn ze alleen. Samen zijn ze dubbel alleen.
… p150: van een moeder verlangen dat ze haar kind loslaat, is te veel gevraagd. Ze heeft het al een keer moeten prijsgeven …. toen met geweld de navelstreng werd doorgeknipt. (Tess)
…….p221: (Grace) Pas toen de nieuwe rol bezit van haar nam……..begreep ze dat in haar onteigende lichaam niet alleen een kind zich naar buiten vocht, maar ook een moeder.
p 214 (Dave) Zijn leven is altijd een vlucht vooruit geweest …… Hij blijft de eeuwige SCHADUW die zijn eigen zonlicht wegneemt.
….p220 (Grace) Tessel is de SCHADUW die haar volgt waar ze ook gaat. Ze is haar negatief, haar omgekeerde ik.
Etc …..
Ontdek het allemaal zelf!