Een fictieve reis.

In zijn nieuwste boek neemt de schrijver ons mee op een virtuele reis naar zijn vaderland Iran. Op dit eigenste moment terugkeren zou voor Kader zo goed als zeker uitmonden in een arrestatie. Met dit boek te schrijven kan hij dit alsnog doen en door zijn eenvoudige en meeslepende schrijfstijl lukt het aardig. Als lezer ben je direct mee in zijn verhaallijn. Hij ontmoet zijn moeder en enkele zeer belangrijke vrienden, waaronder een bekende heelmeester en een groot dichter. Samen trekken ze op pad richting de bergen om aldaar in een zeer oud observatorium te knutselen aan een grote telescoop. Daarmee willen ze de sterren en hemellichamen bekijken. In het verhaal verweeft Kader ook de politieke toestand in zijn Iran. De autoriteiten weten hem wel te vinden maar durven hem niet arresteren wegens de bescherming van zijn bekende vrienden, aldus de schrijver. Kader weet ons andermaal te bekoren, maar in het laatste kwart van het boek weidt hij te veel uit tot het maken van zijn unieke telescoop en verwatert het verhaal.