Lezersrecensie
I´ve done my waiting, twelve years of it
Zie ook: https://roodlokjeleest.blogspot.com/2020/08/midnight-sun-stephanie-meyer.html
Het plot zelf ga ik niet beoordelen, immers is dit ´gewoon´ het eerste boek van Twilight en kan ik dit niet objectief doen, maar zou ik daar ook te diep op in gaan. Toch wil ik mijn gedachten laten gaan over Midnight sun, want er valt desondanks genoeg over te praten. Het verhaal, met name over de vampierwereld en de Cullen´s wordt namelijk aanzienlijk uitgediept. Fans kunnen wat dat betreft echt hun hart ophalen, want deze fantasiewereld wordt ineens een stuk groter!
"Ik had nauwelijks een paar slokken genomen uit de beker die het leven te bieden had. Nu besefte ik pas wat ik allemaal had gemist, hoewel ik nog veel te leren had. Ik had nog zo veel leed voor de boeg, meer dan geluk, daar was ik van overtuigt. Maar het geluk was zo heerlijk en krachtig dat ik mezelf nooit zou vergeven als ik er ook maar een seconde van zou missen."
Ook krijgt het Edward als personage meer diepgang en lezen we echt een persoonlijke groei die hij doormaakt, zeker door de terugblikken op de beginperiode die hij doormaakte als vampier en hoe hij worstelde met de ´vegetarische´ levensstijl van de Cullens. Doordat Edward gedachten kan lezen, lezen we van binnenuit hoe de andere karakters in elkaar steken, wat hun beweegredenen voor bepaald gedrag is en een deel van de geschiedenis van hun vampierleven. We lezen over de onderlinge relaties tussen de verschillende familieleden, zoals zijn sterke band met Alice als zus, en tegelijk meer over haar persoonlijkheid wanneer Edward ´in haar hoofd zit´. Een personage waarover we eigenlijk maar relatief weinig lazen in de oorspronkelijke serie, is Emmett. Het was dus verfrissend om meer over hem te lezen en ik ben hem ook meer gaan waarderen als karakter. Daarnaast lezen we de gedachten van Mike, Angela en Jessica, de menselijke vrienden van Bella en in Twilight erg vlakke figuren. Helaas blijft met name Jessica niet alleen oppervlakkig, ook wordt ze door Meyer in deze versie vrij negatief neergezet. Dit heeft deels te maken met de afkeer van Edward richting mensen, maar ik vond het het wat overdaad hebben.
Dit geldt ook voor Rosalie, die in de originele saga al niet positief naar voren kwam, maar in dit boek alleen nog maar negatiever wordt neergezet met betrekking tot haar gedrag en egocentrisch denken. Gezien haar achtergrond, verdiende ze eigenlijk meer dan dat. Ik vind het jammer dat Meyer deze keuze heeft gemaakt.
Gelukkig wordt dit goedgemaakt door een duidelijkere groei van de persoonlijkheid van Bella die we gedurende Midnight Sun lezen. Veel lezers vonden haar maar een saai karakter hebben, maar ik ben van mening dat ze vooral wat lastiger te doorgronden is. Van een afstand lees je echter meer over haar tienerleven en hoe ze langzaam uit haar schulp kruipt.
Verder is Edward een ontzettend introspectief persoon, waardoor de lengte van het boek het dubbele is van het origineel. Ik kan me voorstellen dat dit voor mensen als te langdradig overkomt, aan de andere kant schept dit ook ruimte voor die ontwikkeling. Edward komt authentiek over, hij is immers 104 jaar en het past bij zijn generatie om te denken en te praten in een uitgebreider vocabulaire met lange beschrijvende zinnen. Door de gedachten van de anderen en de spanning in het verhaal, wordt het echter geen langdradig verhaal en vormt dit een mooie afwisseling. Tot slot komen de subtiele verwijzingen naar mythologie en de Bijbel uit de serie sterker naar voren in Midnight Sun, wat mij eigenlijk alleen maar meer reden tot waardering geeft.
Natuurlijk is deze recensie ontzettend gekleurd door mijn liefde voor Twilight, één van mijn eerste series waarmee ik echt geobsedeerd raakte en is Edward (na Jeroen van het Huis Anubis) mijn eerste echte fictionele crush. 10 jaar na dato lees ik het verhaal ook wel genuanceerder dan destijds, maar nog altijd blijft het een plekje in mijn hart hebben, en na het lezen van Midnight Sun vind ik dat het boek mij na het lange wachten niet teleurgesteld heeft. Een aanrader voor alle fans van Twilight.
Nu hoop ik dat ik niet nog 15 jaar moet wachten hierop, of op de vervolgdelen van de Host. Excuseer me terwijl ik mij weer in mijn puberteit begeef.
Het plot zelf ga ik niet beoordelen, immers is dit ´gewoon´ het eerste boek van Twilight en kan ik dit niet objectief doen, maar zou ik daar ook te diep op in gaan. Toch wil ik mijn gedachten laten gaan over Midnight sun, want er valt desondanks genoeg over te praten. Het verhaal, met name over de vampierwereld en de Cullen´s wordt namelijk aanzienlijk uitgediept. Fans kunnen wat dat betreft echt hun hart ophalen, want deze fantasiewereld wordt ineens een stuk groter!
"Ik had nauwelijks een paar slokken genomen uit de beker die het leven te bieden had. Nu besefte ik pas wat ik allemaal had gemist, hoewel ik nog veel te leren had. Ik had nog zo veel leed voor de boeg, meer dan geluk, daar was ik van overtuigt. Maar het geluk was zo heerlijk en krachtig dat ik mezelf nooit zou vergeven als ik er ook maar een seconde van zou missen."
Ook krijgt het Edward als personage meer diepgang en lezen we echt een persoonlijke groei die hij doormaakt, zeker door de terugblikken op de beginperiode die hij doormaakte als vampier en hoe hij worstelde met de ´vegetarische´ levensstijl van de Cullens. Doordat Edward gedachten kan lezen, lezen we van binnenuit hoe de andere karakters in elkaar steken, wat hun beweegredenen voor bepaald gedrag is en een deel van de geschiedenis van hun vampierleven. We lezen over de onderlinge relaties tussen de verschillende familieleden, zoals zijn sterke band met Alice als zus, en tegelijk meer over haar persoonlijkheid wanneer Edward ´in haar hoofd zit´. Een personage waarover we eigenlijk maar relatief weinig lazen in de oorspronkelijke serie, is Emmett. Het was dus verfrissend om meer over hem te lezen en ik ben hem ook meer gaan waarderen als karakter. Daarnaast lezen we de gedachten van Mike, Angela en Jessica, de menselijke vrienden van Bella en in Twilight erg vlakke figuren. Helaas blijft met name Jessica niet alleen oppervlakkig, ook wordt ze door Meyer in deze versie vrij negatief neergezet. Dit heeft deels te maken met de afkeer van Edward richting mensen, maar ik vond het het wat overdaad hebben.
Dit geldt ook voor Rosalie, die in de originele saga al niet positief naar voren kwam, maar in dit boek alleen nog maar negatiever wordt neergezet met betrekking tot haar gedrag en egocentrisch denken. Gezien haar achtergrond, verdiende ze eigenlijk meer dan dat. Ik vind het jammer dat Meyer deze keuze heeft gemaakt.
Gelukkig wordt dit goedgemaakt door een duidelijkere groei van de persoonlijkheid van Bella die we gedurende Midnight Sun lezen. Veel lezers vonden haar maar een saai karakter hebben, maar ik ben van mening dat ze vooral wat lastiger te doorgronden is. Van een afstand lees je echter meer over haar tienerleven en hoe ze langzaam uit haar schulp kruipt.
Verder is Edward een ontzettend introspectief persoon, waardoor de lengte van het boek het dubbele is van het origineel. Ik kan me voorstellen dat dit voor mensen als te langdradig overkomt, aan de andere kant schept dit ook ruimte voor die ontwikkeling. Edward komt authentiek over, hij is immers 104 jaar en het past bij zijn generatie om te denken en te praten in een uitgebreider vocabulaire met lange beschrijvende zinnen. Door de gedachten van de anderen en de spanning in het verhaal, wordt het echter geen langdradig verhaal en vormt dit een mooie afwisseling. Tot slot komen de subtiele verwijzingen naar mythologie en de Bijbel uit de serie sterker naar voren in Midnight Sun, wat mij eigenlijk alleen maar meer reden tot waardering geeft.
Natuurlijk is deze recensie ontzettend gekleurd door mijn liefde voor Twilight, één van mijn eerste series waarmee ik echt geobsedeerd raakte en is Edward (na Jeroen van het Huis Anubis) mijn eerste echte fictionele crush. 10 jaar na dato lees ik het verhaal ook wel genuanceerder dan destijds, maar nog altijd blijft het een plekje in mijn hart hebben, en na het lezen van Midnight Sun vind ik dat het boek mij na het lange wachten niet teleurgesteld heeft. Een aanrader voor alle fans van Twilight.
Nu hoop ik dat ik niet nog 15 jaar moet wachten hierop, of op de vervolgdelen van de Host. Excuseer me terwijl ik mij weer in mijn puberteit begeef.
1
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Dorise van Driel
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
