Is het toeval dat alles samen viel?

Eerder verschenen op: roodlokjeleest.blogspot.com
Direct bij het openslaan van het boek viel me de originele vormgeving en vertelstructuur op. We volgen het verhaal namelijk vanuit Natasha, Daniël, diverse omstanders en soms zelfs met een auctoriale vertelsituatie en korte wetenschappelijke stukjes. Alle verhalen, hoe onbelangrijk ze ook lijken, grijpen op deze manier in elkaar en geven het geheel een psychologische diepgang. Een actie van een tramconducteur heeft onbedoeld een grotere impact op de hoofdpersonages, en in een zijhoofdstuk kruip je zelfs in zijn hoofd. Waar ik bij romantische verhalen kan ergeren aan de oppervlakkigheid en stereotypering van bijfiguren, leert de lezer hier dat ieder mens een eigen gevoelsleven heeft, met eigen beweegredenen en een diepere kern. Ook in dit boek gaat het bij deze bijfiguren niet heel diep, maar het aanstippen was al meer dan menig boek doet. 

Zoals de bijfiguren je al meer aan het denken doen zetten, gebeurt dit al helemaal dankzij de thematiek. Naast het liefdesverhaal staat namelijk de vraag centraal of er iets bestaat zoals het lot, of dat alles pure toeval is. Valt alles te vangen in cijfers, of zijn er ook dingen die voor de mens ongrijpbaar blijven? Verder lezen we ook over immigratiepolitiek en worden er maatschappelijke problemen aangestipt, mede door de diversiteit van de hoofdpersonages. Dat vond ik erg fijn om te lezen, want het overgrote deel van de (jongeren)boeken wordt toch beheerst door witte personages. 

Er is een Japanse term die ik wel mooi vind: koi no yokan. Het betekent niet liefde op het eerste gezicht. Het komt dichter bij liefde op het tweede gezicht. Het is het besef dat je verliefd op iemand gaat worden. Misschien gebeurt het niet meteen, maar dát het zal gebeuren staat vast.
Toch ben ik niet alleen maar lovend over het boek, want het liefdesverhaal zelf vond ik net te toevallig en te ´instant.´Het is onwaarschijnlijk dat dit alles in één dag kan voorvallen. Het is mier- en mierzoet, en daarvoor moet je wel in de stemming zijn of een voorkeur voor hebben. Ook zal niet iedereen het wisselen van perspectieven waarderen, want hierdoor kan het ook als een stuiterbal voelen.
Ondanks de overdaad aan romantiek, heeft het boek me wel positief verrast. Door het gebruik van diepgaandere thema´s, diversiteit en het minder afvlakken van de bijfiguren, vormt het verhaal ook voor iemand die geen zwijmelaar is een welkom boek. Zeker voor een jongerenroman geeft het bovengemiddeld stof tot nadenken, en door de afwisseling vlieg je over de bladzijdes. Zo komt het uiteindelijk echt samen, want mijn vertelde tijd werd gelijk aan de verteltijd, maar of dit toeval is, mag je zelf invullen.