Een beetje teleurstellend

Eerder verschenen op roodlokjeleest.blogspot.com
Simon is een homoseksuele jongen van 17 jaar, die nog altijd in de kast verblijft. Het lukt hem niet zo goed om over zijn geaardheid te spreken met zijn omgeving, maar gelukkig kan hij hierover wel terecht bij Blue, een anonieme jongen die hij op internet heeft ontmoet. Wanneer hij per ongeluk zijn e-mail aan Blue naar de verkeerde persoon stuurt, loopt hij het gevaar dat zijn geheim uitgelekt gaat worden op school. Via de e-mail onstaat er tussen de twee een wederzijdse relatione interesse, alleen weet Simon nog steeds niet wie Blue is, en wordt dat gegeven steeds spannender. Blue weet namelijk dingen over Simon die erop wijzen dat ze op dezelfde school zitten. Tussen de zoektocht naar Blue´s identiteit, loopt de zoektocht van Simon naar zichzelf, en de worstelingen met zijn seksualiteit.

Why is straight the default? Everyone should have to declare one way or another, and it should be this big awkward thing whether you're straight, gay, bi, or whatever. I'm just saying.

Gezien het boek zich grotendeels afspeelt op de middelbare school van Simon, zijn veel thema´s herkenbaar voor pubers. De ontdekking van je seksuele voorkeur, de onzekerheden over jezelf en je eerste verliefdheid. Vriendschap, maar ook de typische puberale problemen met school en ouders passeren de revue. Bertalli weet deze thema´s, voorzien van passend taalgebruik en een flinke dosis humor, naar voren te brengen. Vermoedelijk zorgt precies die combinatie ervoor dat het boek zo goed onthaald werd.

Daarnaast is het boek ontzettend hartverwarmend. Niet altijd mijn cup of tea, maar het leest lekker weg, maakte me oprecht aan het gniffelen en is echt een boek voor wie gek is op een liefdesbubbeltje. Een boek om te lezen op sombere, regenachtige dagen. De manier van communiceren, met name per e-mail, is daarbij een leuk ontwerp.

Echter stelde het boek mij juist teleur, door het gebrek aan diepgang, en de overdaad aan middelbare school-clichés. De voorspelbaarheid is hoog, en de overige karakters blijven allemaal een beetje aan de oppervlakte. Jammer, want hier viel op het gebied van diversiteit veel te halen!
Verder stoorde ik mij aan de manier waarop Simon omging met degene die dreigde zijn geheim uit te laten lekken op school. Chanteren is niet oké, en ik vond het een misser dat de schrijfster dit los liet lopen.
Tot slot vond ik de hoeveelheid verwijzingen naar Tumblr (een website die vooral door tieners wordt gebruikt-red). en Harry Potter overdadig en weinig toevoegen. Het voelde voor mij een beetje als opvulling van het verhaal, en ging ten koste van de boodschappen die Albertalli kon verweven in het boek.

Wat Albertalli wel goed deed, was hoe ze de worstelingen van Simon omtrent seksualiteit aanpakte. Ze schrijft openlijk over alles wat hierbij komt kijken, en schept een fijne omgeving voor de hoofdpersonages wanneer deze uit de kast komen. Toch zijn er naar mijn mening betere boeken voor tieners omtrent dit onderwerp, maar afraden kan ik dit tussendoortje ook niet. Mijn exemplaar gaat daarom een mooi plaatsje krijgen in één van de vele minibibliotheken van Apeldoorn.