Wijnstunami

Journaliste Esther van Leeuwen gaat op zoek naar Rob, de broer van haar jeugdvriendin Petra. Toen Petra jaren eerder aan het zeilen was met een Franse vriend Emile,, sloeg ze overboord en verdronk. Esther vermoedt dat Petra een incestueuze relatie met Rob had en dat ze met zijn drieën haar overlijden in scene hebben gezet zodat Rob en Petra samen een relatie konden opbouwen. Rob is sinds de door van Petra onvindbaar. Aan de hand van dit gegeven wil Esther een thriller schrijven.
Ze vraagt collega Bernhard de Fries om onderzoek te doen naar de verblijfplaats van Rob. Berhard vertelt haar dat hij informatie heeft die gevaarlijk kan zijn. Onmiddellijk daarna overlijdt hij aan een wespensteek. Esther is ervan overtuigd dat Bernhard vermoord is.
Met deze twee ongeloofwaardige verhaallijnen begint het slechtste boek dat ik in jaren gelezen heb. De titel Wijnoffer kan ik niet duiden. Wijnstunami was toepasselijker geweest want elke paar bladzijden wordt er wijn genipt, gedronken of gezopen, tot vervelens toe. En dan wordt er ook nog bier en sterkedrank genuttigd. Irritant zijn de Wikipedia-achtige weetjes over - natuurlijk - wijn, maar ook over de Kongo en de Languedoc-Roussillon (nota bene twee keer gespeld als Lanquedoc).
Als je alle wijnballast weg zou halen blijven er misschien nog zo'n honderd bladzijden over die het verhaal vertellen van de zoektocht die Esther maakt om de waarheid omtrent Rob, Petra en Emile enerzijds en Bernhard anderzijds te achterhalen. En her einde is niet meer dan aardig gevonden.