Lezersrecensie
Een tegenvallende Wolkers
Het boek begint met de rouwkaart die de ik-figuur, een kunstenaar, ontvangt vanwege het overlijden van mademoiselle Bonnema, de dame van wie hij Franse les kreeg toen hij nog een student aan een kunstacademie was.
Vervolgens beschrijft hij zijn herinneringen aan die tijd. Hij bezoekt haar aanvankelijk in haar grachtenpand, later mag hij het souterrain bewonen. Mejuffrouw Bonnema woont beneden, haar 96-jarige vader op de tweede etage. Beiden worden erg karikaturaal geschetst. Zo is zij erg op de penning, de koffie wordt bij voorbeeld gezet doordat ze enkele korrels Nescafé in het kopje doet. Haar taalgebruik lijkt, als ze geen Frans spreekt, een flauw aftreksel van het Bommeliaans dat Marten Toonder schreef.
Humoristisch is de episode waarin de juf met de ik-figuur bij de Bijenkorf een wollen kledingstuk voor hem koopt als Sinterklaascadeau, dat lijkt op een 'afschuwelijke hangjurk'. Uiteindelijk draagt hij het, legt het op de trap en raakt het dan kwijt aan de 96-jarige.
Tussen juf en vader woont Anna met haar vioolspelende echtgenoot. Ze is mollig, een 'Titiaan-figuur'. De ik-figuur wil graag dat ze naakt voor hem poseert. Na enig aandringen lukt hem dat, op voorwaarde dat hij zich aan een kast vastklinkt. Vervolgens is zij het die hem te grazen neemt en niet omgekeerd. Ze zal vaker naakt poseren als Suzanna, terwijl ze zwanger is, een verhaal uit het apocriefe Bijbelboek Daniël. De 96-jarige, die hij op dit schilderij afbeeldt als de loerende oude man, overlijdt tijdens een schildersessie. Als Anna in het souterrain naakt model staat wordt haar dochtertje geboren. Als juffrouw Bonnema daar achterkomt moet hij het pand verlaten.
Als ze elkaar na tien jaar later na het overlijden van mademoiselle Bonnema weer treffen in het huis waar zij allen gewoond hebben, kleedt zij zich opnieuw voor hem uit.
Voor een liefhebber van scabreuze erotiek en onderbroekenlol (pis poep en vooral scheten) heeft het boek misschien iets aantrekkelijks, op mij kwam het nogal puberaal over. Het is de minst goede titel die Wolkers gepubliceerd heeft.
Vervolgens beschrijft hij zijn herinneringen aan die tijd. Hij bezoekt haar aanvankelijk in haar grachtenpand, later mag hij het souterrain bewonen. Mejuffrouw Bonnema woont beneden, haar 96-jarige vader op de tweede etage. Beiden worden erg karikaturaal geschetst. Zo is zij erg op de penning, de koffie wordt bij voorbeeld gezet doordat ze enkele korrels Nescafé in het kopje doet. Haar taalgebruik lijkt, als ze geen Frans spreekt, een flauw aftreksel van het Bommeliaans dat Marten Toonder schreef.
Humoristisch is de episode waarin de juf met de ik-figuur bij de Bijenkorf een wollen kledingstuk voor hem koopt als Sinterklaascadeau, dat lijkt op een 'afschuwelijke hangjurk'. Uiteindelijk draagt hij het, legt het op de trap en raakt het dan kwijt aan de 96-jarige.
Tussen juf en vader woont Anna met haar vioolspelende echtgenoot. Ze is mollig, een 'Titiaan-figuur'. De ik-figuur wil graag dat ze naakt voor hem poseert. Na enig aandringen lukt hem dat, op voorwaarde dat hij zich aan een kast vastklinkt. Vervolgens is zij het die hem te grazen neemt en niet omgekeerd. Ze zal vaker naakt poseren als Suzanna, terwijl ze zwanger is, een verhaal uit het apocriefe Bijbelboek Daniël. De 96-jarige, die hij op dit schilderij afbeeldt als de loerende oude man, overlijdt tijdens een schildersessie. Als Anna in het souterrain naakt model staat wordt haar dochtertje geboren. Als juffrouw Bonnema daar achterkomt moet hij het pand verlaten.
Als ze elkaar na tien jaar later na het overlijden van mademoiselle Bonnema weer treffen in het huis waar zij allen gewoond hebben, kleedt zij zich opnieuw voor hem uit.
Voor een liefhebber van scabreuze erotiek en onderbroekenlol (pis poep en vooral scheten) heeft het boek misschien iets aantrekkelijks, op mij kwam het nogal puberaal over. Het is de minst goede titel die Wolkers gepubliceerd heeft.
1
1
Reageer op deze recensie
