Lezersrecensie
Bizar en aangrijpend
‘... sommige mensen geloven dat Dracula in verband met Roemenië de angstaanjagendste figuur is. Zal de waarheid wanneer ze daarachter komen, hen achtervolgen? (....)
Dracula is fictie, zonder enig echt verband met de Roemeense geschiedenis. Maar ooit was er een echt bloeddorstig monster dat in een kasteel in Roemenië woonde. het bleef bijna 24 jaar in zijn toren. Terwijl Dracula specifieke slachtoffers koos, koos dat andere monster ervoor slecht en wreed te zijn… Voor iedereen.’
Roemenië, 1989. Ceausescu is nog aan de macht. Cristian woont met zijn zus, vader, moeder en opa in een betonnen huizenblok. Ze moeten dagen in de rij staan voor eten. Hebben zeer beperkt elektriciteit en stromend water. En leven in angst. Continu in angst. Angst om verraden te worden, afgeluisterd, bespioneerd. Angst voor het regime. Angst voor de Securitate. Angst voor ‘Draculescu’.
“Zolang je maar onthoudt dat geluk een prijs heeft. Pech is gratis.’
En dan wordt Cristian geronseld door de Securitate. Hij moet spion worden. Zo niet, dan zal zijn opa sterven. Cristian stemt in en raakt bevriend met de zoon van een Amerikaanse diplomaat. Daar leert hij dat het leven ook heel anders kan zijn. Dat de rest van de wereld niet leeft in angst en onderdrukking. Dat er mensen zijn die een gevulde fruitschaal hebben en een koelkast vol eten…. Al zijn gedachten schrijft hij op in een aantekeningenboekje dat uiteindelijk een belangrijke rol zal spelen. Ondanks zijn dubbel spel raakt hij verliefd op zijn buurmeisje.
“Ik deed mijn ogen dicht en hield dat moment vast - en voor één keer dankte ik de hemel voor het duister van het communisme.”
Ik kende Ceausescu alleen van zijn executie. Ik weet nog dat die beelden op tv vertoond werden en indruk om mij als jong meisje maakte. Maar wat er daadwerkelijk allemaal aan vooraf was gegaan, daar had ik geen idee van. Dit verhaal heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Ik merkte dat ik, al lezende, ging googelen. Naar foto’s uit die tijd, achtergrond informatie. Een heel indrukwekkend verhaal. Het besef dat het zich in 1989 afspeelde, waar ik ‘bij’ was en nooit wat van heb geweten. De angst, de armoede, onderdrukking en het wantrouwen. Bizar en aangrijpend!
Dracula is fictie, zonder enig echt verband met de Roemeense geschiedenis. Maar ooit was er een echt bloeddorstig monster dat in een kasteel in Roemenië woonde. het bleef bijna 24 jaar in zijn toren. Terwijl Dracula specifieke slachtoffers koos, koos dat andere monster ervoor slecht en wreed te zijn… Voor iedereen.’
Roemenië, 1989. Ceausescu is nog aan de macht. Cristian woont met zijn zus, vader, moeder en opa in een betonnen huizenblok. Ze moeten dagen in de rij staan voor eten. Hebben zeer beperkt elektriciteit en stromend water. En leven in angst. Continu in angst. Angst om verraden te worden, afgeluisterd, bespioneerd. Angst voor het regime. Angst voor de Securitate. Angst voor ‘Draculescu’.
“Zolang je maar onthoudt dat geluk een prijs heeft. Pech is gratis.’
En dan wordt Cristian geronseld door de Securitate. Hij moet spion worden. Zo niet, dan zal zijn opa sterven. Cristian stemt in en raakt bevriend met de zoon van een Amerikaanse diplomaat. Daar leert hij dat het leven ook heel anders kan zijn. Dat de rest van de wereld niet leeft in angst en onderdrukking. Dat er mensen zijn die een gevulde fruitschaal hebben en een koelkast vol eten…. Al zijn gedachten schrijft hij op in een aantekeningenboekje dat uiteindelijk een belangrijke rol zal spelen. Ondanks zijn dubbel spel raakt hij verliefd op zijn buurmeisje.
“Ik deed mijn ogen dicht en hield dat moment vast - en voor één keer dankte ik de hemel voor het duister van het communisme.”
Ik kende Ceausescu alleen van zijn executie. Ik weet nog dat die beelden op tv vertoond werden en indruk om mij als jong meisje maakte. Maar wat er daadwerkelijk allemaal aan vooraf was gegaan, daar had ik geen idee van. Dit verhaal heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Ik merkte dat ik, al lezende, ging googelen. Naar foto’s uit die tijd, achtergrond informatie. Een heel indrukwekkend verhaal. Het besef dat het zich in 1989 afspeelde, waar ik ‘bij’ was en nooit wat van heb geweten. De angst, de armoede, onderdrukking en het wantrouwen. Bizar en aangrijpend!
1
Reageer op deze recensie
