Moeilijk afscheid nemen

Het doet altijd een beetje pijn om afscheid te moeten nemen en dan zeker van een serie als Rebel Blue Ranch. Door Lyla, en natuurlijk Elsie, heb ik een fascinatie voor cowboy romances ontwikkeld die moeilijk zijn te evenaren..

In dit laatste deel in de serie volgen we Camille en Dusty. Het derde deel in de serie einigde met een cliffhanger en vanaf daar gaan we ook weer verder. Alle personages uit de voorgaande delen komen terug en zijn weer een stukje verder in hun leven. Ik denk dat de klik die je gelijk voelt met alle personages een van de sterkste kanten van deze serie is. Je sluit iedereen makkelijk in je hart, leert ze goed kennen en je wordt meegenomen met hun reis in het leven. En dat was in Heel wat van plan dus met Cam en Dusty.

In de eerdere delen werd al snel duidelijk dat de twee een geschiedenis hadden met elkaar en het was fijn om meer te lezen over hoe dat tot stand is gekomen, maar ook hoe het geëindigd is. Dit gebeurde aan de hand van time jumps naar vroeger. Deze hoofdstukken werden afgewisseld met een wisselend perspectief van Cam en Dusty in het heden. Dit maakt het plaatje van dit stel helemaal compleet.

De schrijfstijl is weer top en het boek leest weer heerlijk weg. Lyla weet heel goed hoe ze Rebel Blue Ranch tot leven moet laten komen and she did a very good job. In dit deel kwam ook het familie en huiselijk gevoel weer enorm goed uit de bus. Je wilt echt aan de keukentafel van de Ryders zitten.

Het boek eindigt weer met een heerlijk extra hoofdstuk waarmee ik het boek met een glimlach dicht kon slaan.

Het viel me wel op dat het tempo her en der wat traag was. Het verhaal kabbelde op sommige momenten wat voort en daar had ik dan wel iets meer tempo willen terugzien. Maar of dat mijn liefde voor deze serie te niet doet? Zeker niet! Ik ben echt benieuwd naar het toekomstige werk van Lyla en ik zal altijd deze serie blijven aanraden!