Heerlijk weerzien met Eddie Flynn en zijn team, doorheengevlogen!

Wat was dit weer een geweldige Eddie Flynn thriller van Steve Cavanagh!!
Je verveelt je geen moment in dit spannende rechtbankverhaal over hedendaags racisme in Amerika en een monster van een officier van Justitie. Vanaf het eerste begin grijpt dit verhaal je en sleurt je mee tot aan het einde met goed uitgewerkte karakters waaronder de steeds weer terugkerende karakters die in je hart gaan zitten.
Sommige plotwendingen lieten me even zonder adem zitten.
Naast spanning heeft het boek ook wel wat humor, het soort waar ik wel van hou ; 'Harry staarde naar de Prius, alsof het een kind van hem was dat zijn studie aan Harvard net aan de wilgen had gehangen om te gaan mandvlechten'
Mooie zinnen zoals; 'Alles in dit huis straalde armoede uit, maar de liefde die je voelde, voelde als pure rijkdom'
En er zit een quote in die ik al eens had gehoord en eigenlijk zo'n belangrijke quote vind, dat ik het (een gedeelte) graag hier in mijn recensie wil opnemen en mijn recensie mee wil eindigen.

Een quote van Marin Niemöller;

Toen ze achter de socialisten aan gingen, zei ik niets, ik was geen socialist.
Daarna gingen ze achter de communisten aan, de vakbondsleden en vervolgens de Joden en omdat ik geen communist, geen vakbondslid en ook geen Jood was, zei ik niets.
Toen kwamen ze achter mij aan - en was er niemand meer die voor mij kon spreken.