Een winters verhaal vol boeken

Nadat Mirren een zeldzaam boek van haar oudtante heeft gevonden, wordt ze benaderd door Jamie, een Schotse laird. Hij hoopt dat Mirren een boek kan opsporen in zijn kasteel, in de hoop dat hij met de opbrengst zijn landgoed kan redden.
Deze zoektocht klinkt echter makkelijker dan het is..

Mening: Al na een paar hoofdstukken wist ik het: ik wil met Mirren mee! Door de vele uitgebreide beschrijvingen van de locaties weet Colgan zo'n geweldig beeld te schetsen. Ik bedoel maar; een kasteel (oké tikkeltje vervallen, maar een kniesoor die daarop let) vol met een ontelbaar aantal boeken. Daar willen we best onze kerst doorbrengen toch?

Toch moest ik daar in de loop van het boek wel een beetje op terugkomen.. Doordat de nadruk vooral ligt op de beschrijvingen van de locaties, blijft de uitwerking van de personages wel achter. Eigenlijk weet je niet veel van deze mensen, waardoor het verhaal wat oppervlakkig blijft. Ook reageren de personages soms wispelturig en komt het daardoor niet helemaal geloofwaardig over.

De rode cover met gouden details schreeuwt meteen: kerst! Toch mis ik de echte kerstsfeer in het boek. Het verhaal speelt zich wel af rondom de kerstdagen, maar op wat dennentakken en een paar keer de uitspraak 'het is bijna kerst' na, is het verhaal helaas niet kerstig.

De beschrijvingen van de setting en de zoektocht naar het mysterieuze boek zijn heel leuk bedacht en goed uitgewerkt, toch zorgden de oppervlakkige personages en het gemis aan kerstsfeer ervoor dat het verhaal voor mij niet helemaal uit de verf kwam.