Een serieus maar liefdevol boek

Loetje is een echte strandjutter, de mooiste schatten komt hij tegen op het strand. Tenminste dat vindt hij zelf.. zijn ouders zijn niet altijd blij met de 'rommel' die hij in huis haalt. Als zijn ouders gaan scheiden denkt Loetje dat het misschien wel aan zijn rommel ligt, dus stopt hij met strandjutten in de hoop dat zijn ouders weer samen komen. ⁣
Als er vervolgens in de buurt spullen verdwijnen en er strandtekeningen verschijnen, gaat Loetje op onderzoek uit. Heeft jutter Wiets er soms iets mee te maken? ⁣
⁣
Mening: Vooral in de eerste helft van dit boek staat de scheiding van de ouders van Loetje centraal. Je ziet duidelijk wat dit met Loetje doet. Hij is verdrietig, wordt somber en af en toe ook boos. Op basis van de flaptekst had ik niet helemaal verwacht dat de scheiding zo'n groot onderdeel van het verhaal zou zijn. Dit maakt het verhaal ook wel wat bedrukt en serieus. Ik hoopte dat de verhaallijn over de tekeningen in het zand wat luchtigheid zou brengen, maar ook daar zat een vrij serieuze ondertoon in. ⁣
⁣
Toch is het verhaal aan de andere kant ook erg liefdevol. Loetjes ouders gaan uit elkaar en daar heeft iedereen zichtbaar verdriet van, maar toch proberen zijn ouders, vrienden en dorpsgenoten er voor Loetje te zijn. En andersom probeert ook Loetje er te zijn voor mensen die zijn hulp nodig hebben. ⁣
⁣
De tekeningen zijn heel zacht en rustig door de pastelkleuren. Dit past mooi bij het strand en de duinen, waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt. De illustraties tonen details die in het verhaal naar voren komen, zoals de strandtekeningen en spullen die Loetje gejut heeft. Zo krijg je een goed beeld van zijn gevonden schatten. ⁣
⁣